Tv-recensie: 'Dance Around the World' (Eén) ★★★☆☆

Voor zij die zich weleens afvragen of de juryleden van ‘So You Think You Can Dance’ zelf zulke grote dansmeesters zijn: ‘Dance Around the World’ zal dat de komende weken bewijzen op Eén. 

In het programma van de Nederlandse openbare omroep NPO trekken voormalig modern danser Jan Kooijman en Belgisch hiphopdanser Ish Ait Hamou de wereld rond en leren ze verschillende culturen kennen door middel van dans. Een beetje zoals Jeroen Meus de wereld rond kookte in ‘Goed Volk’, maar dan op kosten van de Nederlandse belastingbetaler.

Om te vermijden dat ze stiekem zouden oefenen, wisten de twee dansers niet waar hun eerste reis heen ging. Pas op Schiphol ontdekten ze via een videoboodschap hun bestemming: “Lim…Lima”, stamelde Ish. “Da’s Peru!”. In het hoge en zuurstofarme Andesgebergte zouden ze er de ‘danza de las tijeras’ leren, oftewel de ‘schaardans’. Een dans waarbij je twee afzonderlijke metalen platen in je hand moet knellen om een schaarvormig muziekinstrument te bekomen terwijl je danst alsof je voeten in brand staan.

De locals doen er doorgaans heel hun jonge leven over om die dans onder de knie te krijgen, de presentatoren kregen amper 5 dagen. Nog een bijkomstige moeilijkheid: om de schaardans te kunnen opvoeren, moesten ze geloven in de kracht van moeder Aarde, beter bekend als ‘Pachamama’. Daarvoor ondergingen Ish en Jan een ‘Quechua-ritueel’, wat niets te maken had met opgooibare tenten.

Leerden we ook: dat gefrituurde cavia één van de nationale gerechten is en dat Belgen met Marokkaanse roots in Zuid-Amerika als ‘gringo’ worden aangesproken. “Dat is de eerste keer in mijn leven dat iemand mij ‘witte’ noemt”, triomfeerde Ish. Maar ook dat Kooijman en Hamou aardige jongens zijn die er niet voor terugdeinzen om hun emoties te tonen. Dat de twee bovendien beste vrienden zijn, zorgde ervoor dat het programma vlot wegkeek. In Nederland, waar het reeds op tv verscheen, lokte het niet zo veel bekijks, maar daar zijn ze natuurlijk formats als ‘Spuiten en Slikken’ gewend. Bij een term als ‘schaardans’ hadden die onorthodoxe Hollanders mogelijk een ander plaatje in gedachten.