In de bestaande literatuur wordt het feit dat jonge westerse vrouwen zich aansluiten bij IS veelal in verband gebracht met het gevoel dat zij zich in de westerse samenleving niet aanvaard voelden. Ze zouden daardoor vatbaarder geworden zijn voor het gedachtegoed van de terreurgroep, waarin hen werd voorgehouden dat ze de situatie kunnen omzetten in zusterschap en empowerment. De vrouwen zouden ook woedend geweest zijn omdat ze het gevoel hebben dat de islamitische gemeenschap wereldwijd onderdrukt wordt.

Vergeving

Maar tijdens de gesprekken met de familie werden deze aspecten slechts zelden genoemd als beweegreden voor het vertrek. Wel werden de persoonlijke problemen van hun dochters benadrukt. “Uit sommige verhalen bleek dat het leven van de jonge vrouwen gekenmerkt werd door seksueel misbruik en huiselijk geweld, dat veel van hen op jonge leeftijd verlaten werden door hun vader, of dat hun moeder ernstig tekortschoot bij de opvoeding. Op latere leeftijd leidde tot dat probleemgedrag zoals alcohol- en druggebruik. De islam en het vertrek naar Syrië bood hen een mogelijkheid tot vergeving van hun zonden”, aldus Van San.

Romantiek

Een tweede belangrijke reden voor het vertrek is volgens de familie dat hun dochters een romantische voorstelling hadden van het leven in het strijdgebied. De ene vrouw wilden een goede echtgenote zijn door haar man te volgen, de andere was na mislukte relaties uit op een nieuwe kans door een huwelijk aan te gaan met een strijder.

Religie en ideologie

“Het gaat echter te ver om te stellen dat religie en ideologie totaal geen rol speelden. De vrouwen hadden zich immers allen voorafgaand aan hun vertrek in toenemende mate verdiept in het geloof. Het waren allemaal ook stellen die de gewapende strijd in Syrië een warm hart toedroegen.”

In haar conclusie wijst Van San op het feit dat haar onderzoek enkel gebaseerd is op verhalen van de families. Het zou goed zijn hier de versies van de jonge vrouwen zelf naast te leggen, zegt ze.