Een privé-agent tegen agressie in het stadhuis
© stefaan beel
Roeselare zet een bewakingsagent in om de agressie en scheldpartijen aan het loket van het stadhuis in te dijken. Houthalen-Helchteren doet dat ook al, andere gemeenten installeren alarmknoppen, vluchtroutes en camera’s. ‘Mensen aanvaarden geen nee meer.’
‘Tegen iemand zeggen dat hij geen vergunning krijgt voor zijn tuinhuis, dat ligt allemaal veel moeilijker dan vroeger.’
In het West-Vlaamse Roeselare heeft het schepencollege ‘bij hoogdringendheid’ beslist dat er een privébewaker moet komen om de loketten van het stadhuis te beveiligen en de agressie in te dijken. Het wás dan ook hoogdringend, zegt schepen Henk Kindt (SP.A). ‘Er zijn een aantal gevallen van verbale agressie geweest de laatste tijd. Niemand is fysiek aangevallen, maar scheldpartijen, dreigementen en woede-uitbarstingen kunnen ook heel intimiderend zijn. We moesten iets doen, want ons personeel voelde zich onveilig.’
100.000 euro
Het proefproject zal zes maanden duren en kost een kleine 20.000 euro. In Houthalen-Helchteren staat ook al privébewaking aan de loketten, daar trekken ze er zelfs 100.000 euro per jaar voor uit. Het werd ingevoerd nadat iemand van het OCMW met de dood bedreigd werd. In Schoten kozen ze voor een SOS-knop voor het loketpersoneel. In het Leuvense stadskantoor is ook een privébewaker aan het werk.
‘Zo’n bewaking is zijn geld dubbel en dik waard’, zegt burgemeester Alain Yzermans (SP.A) van Houthalen-Helchteren. ‘Sindsdien is het aantal incidenten tot nul teruggevallen.’ De politie of eigen gemeentepersoneel dat werk laten doen, is te duur, zegt Yzermans.
Zijn we dan zoveel agressiever nu? Bij Fedris, het federaal agentschap voor beroepsrisico’s, zien ze een lichte stijging bij het aantal werkongevallen van personeel in de publieke sector (36.468 in 2015, 37.569 in 2016). 14 procent van die ongevallen zijn aan agressie of bedreiging te wijten, ook dat is een lichte stijging tegenover een jaar voordien.
Woede over attest
‘Mensen zijn mondiger en aanvaarden veel moeilijker een nee dan vroeger’, zegt Kindt. ‘Het gaat ook niet alleen om inwoners die bij het OCMW aankloppen en ruzie krijgen over hun uitkering, en mensen van vreemde origine zijn ook maar een minderheid. Heel vaak gaat het om “gewone” mensen die in woede uitbarsten over een attest dat niet in orde komt, over een document dat niet klaarligt.’
