Op 5 april 1943 vielen in de wijk Oude God bij een Amerikaanse luchtaanval in nog geen half uur tijd 936 doden en 587 zwaargewonden. Het doelwit was de Erla-fabriek, waar Duitse Messerschmidt-gevechtsvliegtuigen werden hersteld.

Van de zeshonderd Amerikaanse bommen trof slechts een vijftal de Erla-fabriek. De rest, 223 ton explosieven, kwam op de wijk Oude God en de plaatselijke Sint-Vincentiusschool terecht. Dat kwam onder meer doordat de navigator van het leidinggevende vliegtuig nog voor het bombardement zwaargewond raakte

‘Hallucinante taferelen’

‘Het was een mooie dag, en we waren na de speeltijd net terug in de klas’, herinnert Monique Buermans, nu 83 jaar, zich. ‘Plots hoorden we verschillende, oorverdovende knallen. We liepen naar de deur, maar kregen die door de luchtdruk niet open. Pas toen de ruiten barstten konden we naar buiten vluchten.’

‘Wat we daar zagen, was hallucinant. De speelplaats was gevuld met dikke, zwarte rook’, vertelt Buermans. ‘Even later volgde een tweede aanval. Ik werd door een oudere leerling meegesleurd naar het tuintje van de conciërge, naast de speelplaats. We gingen daar op de grond liggen. Enkele leerlingen werden onder witte lakens naar het tuintje gebracht. Het waren drie zusjes, alle drie overleden. Ik herinner mij hun bidprentje nog.’

Toen Buermans naar huis wou, vond ze in de straat alleen rook en puin. ‘Terug op de speelplaats zag ik akelige taferelen. Een meisje zat op de trappen, haar rug vol bloedende gaten. Haar vader droeg haar op zijn rug naar buiten.’

‘Lichamen verminkt’

‘Mijn vader was intussen thuisgekomen en was mijn zus Liliane gaan zoeken in verschillende ziekenhuizen. Later ging hij naar de school, waar alle lijkjes verzameld lagen. Velen waren erg verminkt. Bij één lichaam twijfelde mijn vader, en hij knipte stukjes stof van haar rok, trui en onderjurk om die aan mijn moeder te tonen. Toen kwam de bevestiging: ik was m’n zus kwijt. Ze was 11 jaar en zou in mei haar plechtige communie doen.’

Er stierven op die fatale 5 april 1943 in totaal 209 kinderen jonger dan 15 jaar. ‘De school staat er nog altijd’, vertelt Buermans, die er later zelf ‘als een soort roeping’ lesgaf. ‘Het blijft voor mij een plaats met veel mooie herinneringen, maar ook de plaats waar zich 75 jaar geleden een tragisch drama heeft afgespeeld.’