Ontpopt deze Roeselaarse boksster zich tot de nieuwe Delfine Persoon?

Roeselare Boxing Club krijgt in 2007 hoog bezoek over de vloer, zonder dat iemand iets in de gaten heeft. Oshin Derieuw, een meisje van 19, zet voor het eerst in haar leven een voet in een boksclub. Ze zoekt een uitlaatklep en een vriend heeft een kennismakingsles boksen voorgesteld. Het blijkt liefde op het eerste gezicht. Zes weken later smeedt ze al plannen om ooit in competitieverband te boksen. Olympisch boksen, het amateurcircuit, is het doel. 

Vandaag staat ze mijlen verder dan toen gedacht. Zaterdag bokst ze in het Noord-Franse plaatsje Hénin-Beaumont voor de wereldtitel boksen bij de World Boxing Federation (WBF), bij de superlichtgewichten. Als ze de Dominicaanse Lina Tejada tegen het canvas mept, mag ze zich wereldkampioen noemen. Dat ze hier zou staan, had ze toen nooit gedroomd.

“Ik was nogal een uitgaander”, lacht ze. “Ik was op zoek naar een nieuwe passie. Het is boksen geworden." Dat werd niet door iedereen op gejuich onthaald. Moederlief zag haar liever ballet dansen, want boksen is geen meisjessport. Toch? Derieuw bewijst het tegendeel. “Boksen heeft me veel bijgebracht: structuur in mijn leven, zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen."

lees verder na deze video

Wellness

Die volharding wendt Derieuw dagelijks aan. De Roeselaarse combineert haar trainingsschema namelijk met een voltijdse job. Want boksen, daar leef je niet van als vrouw in België. Dus werkt ze als manager in een wellnesshotel in Kortrijk. Elke dag gaat de wekker om 6.20 uur. Vijfentwintig minuten later begint ze al te werken, tot ongeveer halfvier. Kort daarna stapt ze in de auto, op weg naar Hénin-Beaumont, een plaatsje bij de Noord-Franse stad Lens. Na een training van een dikke twee uur gaat ze huiswaarts en volgt de nachtrust. Al is die ook relatief. Op haar nachtkastje ligt namelijk een gsm van het werk. 's Nachts blijft ze stand-by voor het hotel. Als er problemen zijn, lost zij ze op.

Dankzij dat goedgevulde schema – en een forse portie talent – heeft ze al een aardig palmares. Sinds 2016 bokst ze in het profcircuit. Ze vocht zeven kampen en won ze allemaal, waarvan vier met knock-out. In het Olympisch amateurcircuit staan 41 kampen op haar teller, waarvan ze er zeven verloor. Een van die zeldzame nederlagen is merkwaardig genoeg misschien wel haar mooiste herinnering. Ze bokste namelijk ooit een kamp tegen de Ierse Katie Taylor, een legende in het vrouwenboksen, die goud won op de Olympische Spelen in 2012. Een mijlpaal, want het vrouwenboksen was toen voor het eerst een Olympische discipline. 

Zaterdag kan Drieuw in Hénin-Beaumont een nieuw mijlpaaltje in de grond kloppen. Als ze haar kamp wint, treedt ze nog wat meer in de voetsporen van Delfine Persoon, met voorsprong de beste vrouwelijke bokser die ons land ooit kende. Persoon heeft onder meer drie wereldtitels op haar naam staan bij de World Boxing Council (WBC), de meest prestigieuze der boksbonden. Het zou niet de enige link zijn tussen Derieuw en Persoon. Zij hebben een gemeenschappelijk verleden in Boxingclub Lichtervelde, de club van Persoon en haar coach Filiep Tampere.

The sky is the limit

"Ik heb daar vijf jaar getraind, ik heb veel van hen geleerd", zegt de aspirant-wereldkampioen. "Ik bokste daar tot ik aan internationale tornooien meedeed met de nationale ploeg. Filiep wou dat ik in het profcircuit ging boksen, maar ik vond dat toen te vroeg. We zijn dan elk onze eigen weg gegaan", zegt Derieuw. Via een paar omwegen kwam ze in Noord-Frankrijk terecht. Daar is ze twee handen op één buik met coach Mohamed Nichane.

Zelf schat de Roeselaarse haar winstkansen zaterdag op 70 procent. Ook bokskenner Jef Van Driessche, bij wie Derieuw ooit even trainde, ziet haar als favoriet. "Ze is een zeer goede bokser, vooral technisch sterk, al is ze ook qua kracht niet te onderschatten", zegt Van Driessche. "Het niveau van Persoon haalt ze nog niet, dat palmares ontbreekt. Ze kan het wel proberen, daarvoor moet ze tegen sterkere tegenstanders boksen, bijvoorbeeld in de WBC. "

Dat is voor Derieuw zelf ook het doel, die WBC-kampen. Als zaterdag alles goed gaat, kan dat een eerste stap zijn richting WBC. "The sky is the limit, in principe", reageert ze. "Maar ik concentreer me op het nu. Zaterdag winnen, en dan zien we wel."