De waterbuffelkudde werd vorig jaar aangekocht in Nederland door de familie Keysers-Dekker. De dieren hadden daar ook nog nooit gezwommen. Zaterdag mochten ze in primeur kennismaken. “Ik dacht eerst dat het een ramp was”, zegt boerin Wendy Dekker. “Het duurde een uur voor ze erin ging. Net toen we onze rug draaiden, hoorden we ‘plons’.” Zondag werden de waterbuffels voor een tweede kennismaking met hun buffelwei en -zwembad even na 13u in de weide gelaten. Ze renden eerst even zot rond, waren blij hun kalfjes terug te zien in de kalverweide, tot plots één buffel na een kwartier toch zwemkriebels kreeg. Eerst even aarzelend drinken, en daarna sprong de waterbuffel in de poel. Een uur later zaten al vier waterbuffels te baggeren. De meeste gingen zelfs op hun buik liggen zodat alleen hun kop nog boven water stak.

Burgemeester Liesbeth Vertstreken gaf haar kalf de naam Gerba, een verwijzing naar ‘kerbo’, het Javaans voor waterbuffel. ”Ik moet bij een waterbuffel spontaan aan het prachtig boek Saïdjah en Adinda denken van Eduard Douwes Dekker, bekend als Multatuli”, vertelde de burgemeester. ”Maar omdat Wendy - die óók Dekker heet- zei dat de naam met een ‘G’ moest beginnen en het een vrouwtje is, heb ik er Gerba van gemaakt.”

Het publiek genoot. Koe- en waterbuffelboerderij Keysers, bekend van De Melkauto, wil nog meer inzetten op rondleidingen. Je kan er ook in de automaat 24u op 24u melk en yoghurt kopen, en elke zaterdag- en woensdagnamiddag is er een hoevewinkel met buffelproducten, van halal stoofvlees tot worsten en steaks. De buffelmelk die we zelf mochten proeven was in elk geval heel lekker en zacht van smaak. En volledig lactosevrij. De bonte melkkoeien waren niet jaloers op het zwembad van hun vrouwelijke collega’s op de boerderij. Zij demonstreerden voor het talrijk opgekomen publiek hun automatische massageborstels, waar de koeien zelfs voor in de rij stonden aan te schuiven.