‘Ik wil evolueren naar nul asielverzoeken in Brussel. We moeten het huidige model, dat uitgaat van asielaanvragen op initiatief van de asielzoeker en na illegale binnenkomst, vervangen door een Australisch model, waarbij we enkel nog aan beperkte legale asielmigratie doen.’

Theo Francken liet zijn wensdromen de vrije loop dit weekend op zijn blog ‘Theo tuurt’. De staatssecretaris voor Asiel en Migratie voelde zich genoodzaakt zijn positie over asiel nog eens scherp te stellen. Naar eigen zeggen omdat ‘men u probeert wijs te maken dat niemand ooit meer vluchtelingen binnen liet dan Theo Francken’.

Francken lijkt de hete adem van Vlaams Belang in de nek zeer onaangenaam te vinden. Behalve links stuurt immers ook rechts met de regelmaat van de klok alarmerende berichten over de populaire N-VA’er de wereld in. Het doel van Vlaams Belang? Bewijzen dat de N-VA’er helemaal geen vat krijgt op de migratiecijfers, ondanks zijn forse taalgebruik. Francken verdedigt zich het in zijn blog tegen de kritiek. Maar dan alleen over de asielaanvragen in België. Vlaams Belang haalt echter ook cijfers over terugkeer, gezinshereniging en nationaliteitsverwerving boven om een punt te maken: met Francken is het níet beter dan met Elio Di ­Rupo (PS).

Dat beeld wil Francken koste wat het kost bestrijden. In zijn blogpost diept hij Eurostat-cijfers op, waaruit blijkt dat – behalve in het recordjaar 2015 door de asielcrisis – het aantal asielaanvragen gedaald is onder zijn bewind. Eén nuance: cijfers van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) tonen aan dat de asielinstroom licht steeg in 2017 (tegenover 2016). Daar horen wel de hervestigingen en relocaties bij.

Gezinshereniging

Maar migratiebeleid is meer dan alleen asiel. Vlaams Belang vindt genoeg munitie om Francken pijn te doen. Cijfers van het federale migratiecentrum Myria tonen aan dat in 2016 136.327 immigraties werden geregistreerd. Na een daling tussen 2011 en 2013 stijgt dat cijfer sinds 2014 opnieuw. Door de immigratie van EU-burgers, maar vooral van buiten de EU komen meer migranten België binnen. Het grootste migratiekanaal in België is niet de asielinstroom, wel gezinshereniging. Sinds 2014 stijgt het aantal gezinsherenigers opnieuw, na een sterke daling door de verstrenging van de wet in 2012. Francken trok toen vanuit de oppositie aan de kar voor die verstrenging.

Ook over de terugkeer van uitgeprocedeerde migranten zijn de cijfers niet onverdeeld positief voor de Lubbekenaar. Criminelen zonder wettig verblijf stuurt Francken meer dan zijn voorgangers terug, en ook het aantal repatriëringen stijgt opnieuw. Maar de vrijwillige terugkeer evenaart niet het recordniveau van 2012, onder … Di Rupo. Komt daarbij dat in 2017 opnieuw meer vreemdelingen de Belgische nationaliteit kregen. Ondanks het einde van de snel-Belgwet.