Tuerlinckx vierde keer volleyballer van het jaar

De woekerende onenigheid tussen bond en liga weerhield opnieuw een paar bestuursleden van de topploegen ervan om zich te tonen op de gala-avond, maar in tegenstelling tot vorige editie kregen genomineerde spelers wel vrijgeleide om te komen genieten van hun ‘moment de gloire’.

Wie is de beste volleyballer in de Belgische competitie? Het is een vraag die de inleiding vormt tot nooit eindigende discussies. Want hoe vergelijk je spelers die op verschillende posities uitkomen? En minstens zo lastig: hoe zet je spelers uit verschillende tijdperken tegen elkaar af? ‘De Allerbeste’, ook dit seizoen bestaat daar geen twijfel over: Hendrik Tuerlinckx, de onvolprezen hoofdaanvaller van Roeselare. Opgegroeid en geschoold in de schaduw van de abdij in Averbode, successenbouwer aan de westkant van het land.

Deze vierde bekroning brengt Tuerlinckx in het kransje iconen. Bikkelhard in zijn explosiviteit boven het net. Door geen systeem, leger of marsmannetje af te stoppen als hij weer met snelle kracht door het blok priemt. Het ruimtegevoel van ‘Le Bras’ is buitenaards. Het onvoorspelbare altijd te snel af. Koning in trots en dankbaarheid naar zijn entourage. Ode aan de man die sneller slaat dan zijn schaduw.

"Ik blijf die trofee een erg hoge plaats geven", blonk Tuerlinckx in zijn vel na de uitreiking ervan. "Ik word er na al die jaren ook niet immuun voor. Eigenlijk kan je zo’n erkenning vergelijken met het krijgen van complimentjes. Zoiets geraak je nooit beu. Er zijn nóg jaren geweest waarvan ik wel zo goed als zeker was dat ik uitgeroepen zou worden tot beste speler, maar dit keer lag het toch anders. Vergeet niet dat ik het seizoensbegin miste door blessure. Maar ik groeide gestaag naar mijn beste niveau en in de belangrijke wedstrijden maakte ik meermaals het verschil. Ook mijn prestatie in de bekerfinale was doorslaggevend."

Met zijn vierde titel nadert Tuerlinckx tot op één bekroning van recordhouder Jef Mol. Wordt het stilaan een doel om die legende bij te benen en zelfs in te halen? "Vroeger heb ik daar nooit bij stilgestaan, maar hoe dichter het komt, hoe meer dat in het hoofd speelt. Al zal dat nooit een obsessie worden, daarvoor draag ik teamprestaties veel te hoog in het vaandel. Het zou wel m’n ego strelen", bekent de scoremachine. 

1. Hendrik Tuerlinckx (Roeselare) 136
2. Julien Winkelmuller (Menen) 116
3. Jolan Cox (Maaseik) 77
3. Jay Blanckenau (Maaseik) 73
5. Matthijs Verhanneman (Roeselare) 69
6. Jelte Maan (Maaseik) 52
7. Simon Peeters (VH Leuven) 45
8. Jhon Wendt (Aalst) 39
9. Stijn Dejonckheere (Roeselare) 30
10. Xavi Folguera (Menen) 27
11. Arno Van de Velde (Roeselare) 23
12. Kamil Rychlicki (Maaseik) 22
13. Jelle Sinnesael (Menen) 21
14. Timo Tammema (Maaseik) 19
15. Sebastian Gevert (Maaseik) 18

1. Joel Banks (Maaseik) 281
2. Emile Rousseaux (Roeselare) 164
3. Ratko Peris (Menen) 158
4. Kris Eyckmans (VH Leuven) 129
5. Johan Devoghel (Aalst) 55

1. Mathieu Vanneste (VH Leuven) 26
2. Elias Thys (Borgworm) 25
3. Tim Verstraete (VH Leuven) 24
4. Thomas Pardon (VH Leuven) 15
5. Bert Dufraing (Guibertin) 8

1. Robert Wojcik (Guibertin)