© Aspe

Vlaamse acteur lijdt aan zeldzame vorm van dementie die zijn spraak aantast

Taal was zijn job, zijn liefde, het wapen waarmee hij vrouwen versierde. Maar vandaag verliest acteur Michel Van Dousselaere (68) – bekend van tv-series als Aspe en Witse – steeds meer grip op die taal. Hij lijdt aan progressieve afasie, een hersenaandoening die het spraakcentrum aantast. “Dit voelt als een topsporter die zijn been verliest”, zegt zijn vriendin Irma Wijsman.

Bert Heyvaert

- “Ben je soms eenzaam, ­Michel?”

- “Neen.”

Het antwoord is kort. Veel korter dan een mens zou verwachten op zo’n vraag. Michel wíl er allicht meer over zeggen, maar hij vindt de woorden niet. Daarom stellen we de vraag ook niet rechtstreeks aan hem, maar via een telefoontje met zijn geliefde Irma Wijsman (54). “Michel kan zich nog altijd uitdrukken”, zegt ze. “Maar het ­gebeurt al grotendeels non-verbaal. Gebaren, gezichtsuitdrukkingen,... Elk gesprek is een interactie waarbij ik de woorden help te vinden. Aan de telefoon lukt dat niet.”

Michel Van Dousselaere kreeg gisteren veel telefoontjes in zijn woning in Amsterdam. Zijn verhaal – tot vorige week bewust uit de media gehouden – was net gepubliceerd in een Nederlandse verhalenbundel over dementie. Taalroof is de titel. Dat is precies hoe de ­acteur zijn aandoening ervaart. “Taal is zijn identiteit”, zegt ­Irma. “Michel is een verteller, hij heeft me destijds verleid met zijn verhalen. Hij las me sprookjes voor, en gedichten. Woorden waren zijn meest ­gegeerde goed, maar dat wordt hem nu ontnomen. Als een topsporter die een been verliest.”

Progressieve, niet-vloeiende afasie, heet het. Een zeldzame aandoening die het spraakcentrum van de hersenen aantast. Meestal gebeurt afasie plots; mensen die na een beroerte niet meer kunnen spreken, bijvoorbeeld. Bij Michel gaat het geleidelijk. “Het begon in zijn job”, vertelt Irma. “Vroeger was Michel fenomenaal in het onthouden van teksten. Vanaf 2014 liep dat plots moeilijker. Hij kreeg het niet meer ingeprent. Ik ­begreep er niks van; tussen ons liepen de gesprekken zoals normaal. Maar ­Michel vreesde voor alzheimer, en daarom lieten we het onderzoeken.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER