Camps: "Ik ken ­niemand die slaapt onder het banier Ghelamco. Prima naam hoor, voor confituur"

Tijdens een intieme plechtigheid werd het logo van de Johan Cruijff Arena onthuld. Eindelijk heeft de magische nummer 14 een stadion dat zijn naam draagt. Het verbindt hem voor de ­eeuwigheid met Ajax.

Misschien denkt u: ach, de naam van het stadion doet er niet toe als het voetbal maar Cruijffiaans is. Toch wel: voetbal is een ­paternoster van namen, van Pelé tot Garrincha van Michel Platini tot Dino Zoff. In Duitsland wordt Uwe Seeler nog steeds vereerd als staatsman.

Mogen betoncirkels in België ook eens wat persoonlijker worden? AA Gent heeft een prachtig ­stadion, maar het had natuurlijk moeten luisteren naar de naam Mance Seghers. Anderlecht: dat is toch Paul Van Himst. Kan er voor hem ook een paar strepen neon af? Hoe schattig zou het niet zijn als Jan Breydel werd ­omgetoverd in de Raoul Lambert Arena. Birger Jensen mag ook. Uiteindelijk zijn het de spelers die een club groot maken, niet puissant rijke voorzitters en ­gehaaide projectontwikkelaars.

Bij de Hel van Deurne Noord denkt toch iedereen aan Vic Mees, bij het Kiel aan Rik ­Coppens. Nergens klatert hun ­namen van de muren af – een grafschrift op het kerkhof, dat is het. Noem dan tenminste een ­oefencomplex naar deze ­legendes. Ook niet.

Frank Rijkaard zei dat hij trots was het logo van de Johan Cruijff Arena te mogen onthullen. ­"Alleen door naar hem te kijken, leerden we van hem." Kan ­hetzelfde niet gezegd worden van Van Himst en Van Moer, van Lotte Lambert en Mance? Ik ken ­niemand die slaapt onder het banier Ghelamco. Prima naam hoor, voor confituur.