"Wat ze me vertelden, was een grote leugen": tante van 13 verwaarloosde kinderen vertelt openhartig over horrorkoppel David en Louise Turpin

“Ik was het huis aan het poetsen toen ik plots telefoon kreeg van mijn zus Elizabeth”, vertelt Teresa, de zus van Louise Turpin. “Ze zei dat ik moest neerzitten en naar het nieuws moest kijken. Wat ik toen voelde, kan ik nu onmogelijk beschrijven. Het was als een nachtmerrie waaruit ik niet wakker werd. Alles voelde zo onwerkelijk. Ik werd vooral ontzettend kwaad.”

Het betekende een zware klap voor Teresa. Haar eigen zus bleek een horrormoeder te zijn die samen met haar man David hun dertien kinderen uithongerden en folterden. Teresa vindt het onbegrijpelijk hoe Louise veranderde van een lief meisje in een monster. Als kind was Louise “zeer braaf”, volgens Teresa. Ze gebruikte nooit alcohol of drugs. “Ik hoorde ze zelfs amper vloeken.” Louise hechtte immers veel belang aan religie, maar op een dag keerde ze de kerk de rug toe. “Ze zei dat enkele mensen binnen de kerkgemeenschap haar hadden gekwetst.” Wat er precies was gebeurd, heeft Louise echter nooit aan haar zus verteld.

Alsof het proces van verwerking nog niet moeilijk genoeg is voor Teresa krijgt ze ook te maken met een bijkomend probleem. Ze ontvangt voortdurend haatmail waarin te lezen staat dat ze eveneens verantwoordelijk is voor de gruweldaden van haar zus. “Ik wist van niets”, benadrukt ze in de documentaire. “Louise distantieerde zich volledig van mij en de hele familie.” (Lees verder onder de foto.)

Die afstand werd niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk groter. Zowel Louise als David groeiden op in Princeton, een stad in de Amerikaanse staat New Jersey. Later verhuisde het koppel naar Californië, waardoor Teresa haar zus nog minder zag dan voordien. “Een band met hun kinderen had ik daardoor niet echt. Dat kan haast niet anders, want in al die jaren heb ik enkel de vier oudste kinderen in werkelijkheid gezien. De anderen zag ik af en toe via een online videogesprek.” Teresa vroeg haar zus waarom ze de kinderen amper te zien kreeg, maar Louise had op elke vraag onmiddellijk een aannemelijk antwoord klaar. "Wat Louise en David me vertelden, was een grote leugen."

Hoewel Louise beweerde dat alles in orde was, vermoedde Teresa dat er iets aan de hand was. Wat precies, wist ze niet. Maar een vreemd gevoel overheerste. “Ik zag nooit alle kinderen tegelijk. Louise liet me slechts met sommigen van hen spreken. Het werd erg vreemd.” Later volgden ook allerhande excuses. “‘Ik kan niet chatten met je want David en ik hebben het te druk met de kinderen’, zei ze me meermaals. Ze stelde onze gesprekken altijd uit. Daarna ging er ongeveer zeven à acht jaar voorbij zonder dat ik mijn zus zag of sprak. Het was alsof Louise van de aardbol was verdwenen. Ze wilde duidelijk geen contact meer met mij en onze familie.” (Lees verder onder de foto.)

De politie ontdekte het horrorhuis nadat de 17-jarige dochter in januari wist te ontsnappen. Ze zou haar ontsnapping al twee jaar gepland hebben. De ouders werden opgepakt en zitten nu in de cel in afwachting van hun proces. Ze mogen de komende drie maanden geen contact hebben met hun kinderen buiten de rechtszaal. Ze riskeren allebei 94 jaar cel, maar pleiten onschuldig voor alle aanklachten.

Louise probeerde haar zus sinds de arrestatie verschillende keren te contacteren, maar Teresa wil niets meer met haar te maken hebben. “Ik hoopte dat ze me niet zou bellen, want ik wil niet met haar praten. Toch heb ik ongeveer een maand geleden één keer de telefoon opgenomen. Het was een kort gesprek. Later probeerde ze me opnieuw te bellen, maar ik neem nooit op.” (Lees verder onder de foto.)

Teresa focust zich nu vooral op de dertien kinderen van het koppel. “Ik heb kleren voor hen gemaakt. Mijn broer en ik willen hen adopteren, maar ik weet niet of dat echt mogelijk is. Er zijn bepaalde vereisten, maar ik wil het echt. Ik wil alles voor hen doen.”

De meerderjarige kinderen zijn intussen ondergebracht in een project voor begeleid wonen, de minderjarige kinderen in twee pleeggezinnen. Volgens psychologen kan het echter nog jaren duren eer ze over het trauma heen zijn en zullen ze jaren therapie nodig hebben.“Ze doen het goed”, aldus Teresa. “Zeker als je weet wat ze allemaal hebben meegemaakt. Ze zijn gelukkig. En met mij? Ik ben tevreden zolang zij dat zijn.”