Koppel uit Herentals werd gefolterd door moordverdachten verpleegster

“Ze kregen drie jaar cel voor deze feiten. Dat Marco na acht maanden al vrij was, net als ­Ashley, die penitentiair verlof had gekregen, wisten we niet”, zegt Mario. “Tot we het in de krant lazen, verleden week. Ik vind het onbegrijpelijk dat het parket ons daarvan niet verwittigde, want we hebben altijd schrik gehad dat ze zich op ons zouden wreken, omdat we naar de politie waren gestapt. En nog minder begrijpen we dat die twee na acht maanden alweer op vrije voet zijn. Met hun strafblad! En terwijl iedereen weet dat Ashley na een penitentiair verlof nooit naar de gevangenis terugkeert. Ik vind dat een grove fout. Die verpleegster had niet moeten sterven.”

Bloed op de muren

De aanpak van Mario en Britney destijds had een zodanige impact dat het koppel na de feiten verhuisde. “Met het bloed aan de muren konden wij daar niet blijven wonen”, zegt Britney.

Op 30 april belden ‘de Bonny & Clyde van de Kempen’ bij hun slachtoffers aan. “Toen ik opendeed, stak hij meteen zijn voet tussen de deur en liet me zijn matrak zien. Britney en ik moesten op de zetel gaan zitten. ‘Nu moeten jullie eens goed luisteren’, zei hij. Bleek dat hij had horen zeggen dat ik geld in huis had, en dat klopte, want ik spaarde voor een auto. Iemand moet hen dat verteld hebben.”

Meteen begonnen Ashley V.D.V. en Marco L. het huis overhoop te halen. “Daarna trapten ze onze gsm’s stuk”, zegt Britney, toen amper 17. “Hij haalde daarop de simkaart eruit en slikte ze in. Toen begonnen de klappen.”

De slachtoffers – bij Mario en Britney was toen ook hun vriend Chavez Smits op bezoek – werden bont en blauw geslagen. Mario bleef na de inval veertien dagen arbeidsongeschikt. Hij moest bij de inval zich helemaal uitkleden.

“Van haar”, zegt Mario. “Omdat ze er zeker van wilde zijn dat ik het geld niet op mijn lichaam had. Eerder al had ik hen het geld uit mijn portefeuille gegeven, waar de rest verstopt zat, zei ik niet.”

Brandende sigaretten in gezicht

Dat werkte als een rode lap op een stier. Ashley en Marco raakten opgewonden van de vernederingen die ze hun slachtoffer aandeden. “Ze genoten ervan ons te vernederen”, legt Mario uit. “Op een zeker moment moest Britney zelfs bloed van de grond oplikken en aan mij vertelde hij dat hij de ­scène uit de film American History X eens zou overdoen. Daarbij worden iemands tanden op het voetpad uitgetrapt. ‘Op tanden op tafel’, riep hij. Toen ik dat niet deed, sloeg hij erop los en gaf me kniestoten. We werden alle drie aangemaand om onze handen laag te houden, zo konden zij ons zonder verweer harde vuistslagen in het aangezicht geven. Chavez sloeg hij zo bewusteloos. Toen ik probeerde naar de achterdeur te vluchten, stak hij me met een glasscherf in de arm.”

De beproeving van de slachtoffers duurde twee volle uren. Ondertussen werd het meubilair gesloopt. “Hij trapte onze laptop stuk en vernielde ons terrarium. Ashley was daarbij de leider. Zij vertelde wat er moest gebeuren.”

Zij was het ook die bij het duo brandende sigaretten onder hun ogen uitduwde. “Ik smeekte God op een zeker moment om me te laten leven”, zegt Britney. “Maar hij lachte: ‘God kan u niet helpen!’ Op een bepaald moment was ik er zeker van dat ik het niet zou overleven. We riepen en huilden en smeekten, en hoopte dat de buren het zouden horen de politie verwittigen, maar dat gebeurde niet. Het waren de twee bangste uren van mijn leven.”

“Laat hem maar leven”

Het eindige ermee dat Marco L. zijn legerlaars op de keel van de neergeslagen Mario zette. “Toen vroeg hij aan Ashley: ‘Wat moet ik ermee doen?’ Zij zei: ‘Laat hem maar leven. Als ze het omgekeerde had gezegd, was ik eraan geweest, dat weet ik zeker.”

Toen beide criminelen weg waren, reden de slachtoffers naar de moeder van Britney, pas ’s anderendaags durfden ze bij de politie klacht indienen. “Uiteindelijk kon de politie hen met onze mishandeling in verband brengen via DNA-onderzoek, omdat ik hen mijn T-shirt had gegeven”, zegt Britney. “Dat zat onder de spuug van Ashley, want die had ons constant bespuwd. Ook kwam de voetafdruk van Marco op onze vernielde laptop perfect overeen met de zijne.”