Turkse oppositiepartijen gaan een front vormen tegen president Tayyip Erdogan
De seculiere Republikeinse CHP wil bij de verkiezingen in juni de handen in elkaar slaan met drie andere oppositiepartijen om de macht van de islamistische president Recep Tayyip Erdogan te breken.
De aliantie zou morgen officieel voorgesteld worden, maar de media pakken er vandaag al mee uit. Het initiatief gaat uit van de belangrijkste oppositiepartij, de Republikeinse Volkspartij (CHP). Dat is een seculiere partij die zowat de erfgenaam is van voormalig president Mustafa Kemal Atatürk, de grondlegger van de seculiere republiek Turkije.
De CHP - ooit een van de steunpilaren van de macht - wil bij de verkiezingen in juni samen opkomen met de Democratische Partij (DP), de opvolger van de voormalige centrumrechtse partij van ex-premiers Süleyman Demirel en Tansu Ciller, en Iyi ("Good"), een recente nationalistisch-seculiere partij van voormalig minister van Binnenlandse Zaken Meral Aksener. De CHP, DP en Iyi zijn alle "kemalistische" partijen, die zich beroepen op de seculiere republikeinse ideeën van Atatürk.
De vreemde eend in die oppositiebijt is de Saadat, een islamistische partij die gekant is tegen westerse invloeden en de alliantie van Turkije met het Westen in onder meer de NAVO. Die Saadat leunt ideologisch meer aan bij de AKP van huidig president Tayyip Erdogan, maar is een rivaal omdat die in dezelfde vijver vist. Hoe dan ook werkt het alsmaar meer autoritaire optreden van Erdogan steeds meer mensen in Turkije op de heupen en daarbij zijn dus ook meer islamgerichte politici, zoals die van Saadat.
Samen sterk tegen Erdogan
Met hun alliantie willen de vier oppsitiepartijen de macht van huidig president Erdogan breken bij de volgende verkiezingen op 24 juni. Dan zullen voor het eerst samen een parlement en een president worden verkozen.
Een ander argument voor de alliantie is dat er een kiesdrempel van 10% is vastgelegd, waardoor partijen het veel moeilijker krijgen om in het parlement te geraken. De krachten bundelen, is dan een oplossing.
Erdogan regeert al sinds 2002 met zijn islamistische AKP, meestal als premier. In die periode is een sluipende islamisering van de seculiere republiek begonnen, maar sinds de staatsgreep van enkele jaren geleden worden in steeds hoger tempo de media en de oppositie gemuilkorfd en zijn duizenden mensen ontslagen of opgesloten op beschuldiging van samenzwering.
Erdogan zelf zit niet stil. Hij heeft intussen een presidentieel regime geïnstalleerd en zichzelf tot president laten verkiezen. In de aanloop van de verkiezingen gaat de AKP van Erdogan nu een alliantie vormen met de ultranationalistische MHP, een partij die door velen beschouwd wordt als extreemrechts.