Ook nabestaanden dodelijk slachtoffer treinramp Wetteren uiten kritiek: "We krijgen geen enkele info"

Vijf jaar na de treinramp in Wetteren is er nog steeds geen proces geweest. Volgens het parket duurde het onderzoek lang omdat er bijkomende onderzoeksdaden zijn gevraagd. Dat onderzoek is nu wel afgerond. Het parket zal nu een eindvordering opstellen. Eerder kwam het parket al tot de conclusie dat de ramp volledig te wijten is aan de machinist van de goederentrein, onder meer omdat hij te snel reed. Maar omdat de machinist twee jaar na de ramp overleed, is de kans groot dat er nooit een strafproces komt.

Voor de nabestaanden van Willy Van Poucke, de man van 64 die omkwam in zijn woning nadat hij giftige dampen inademde, is het lange wachten een pijnlijke zaak. De schoonzoon van het overleden slachtoffer vond de man zélf dood op de grond in zijn woning. Hij was er langsgegaan omdat hij bezorgd was. Die voormiddag had zijn schoonvader nog aan de telefoon gezegd dat hij zich misselijk voelde. De schoonzoon probeer nog het crisiscentrum te contacteren, maar de lijn was continu bezet. Volgens de nabestaanden is de straat waar de man woonde, veel te laat geëvacueerd. 

Uit de autopsie bleek dat de man wel degelijk gestorven is door giftige dampen. "Voor mijn vrouw was dit een donderslag bij heldere hemel, haar vader was kerngezond tot dat moment", zegt Remmery.

Vandaag, 5 jaar na de treinramp, hebben de nabestaanden nog heel wat vragen. Pas vorig jaar werd het lichaam van Willy Van Poucke eindelijk vrijgegeven door het parket en kon de man gecremeerd worden. "We zijn blij dat we de wens van mijn schoonvader om gecremeerd te worden eindelijk hebben kunnen vervullen. Maar tot vandaag hoorden we nog altijd helemaal niks over het onderzoek. We krijgen geen enkele informatie", zegt Remmery.

Ook een eventuele schadevergoeding voor de familie is nog verre van in zicht. "We hebben tot vandaag uiteraard nog geen eurocent gezien", zegt schoonzoon Remmery. "Nochtans hebben we twee keer een begrafenis bekostigd. Eén keer kort na de feiten, en een tweede keer eind vorig jaar, toen justitie het lichaam van onze schoonvader vrijgaf en hij gecremeerd kon worden."

"Bij het onderzoek ligt de focus op de machinist, maar wij hebben ook vragen over de fouten die daarna zijn gebeurd", zegt Remmery. Zo kwam er onder meer veel kritiek op de coördinatie door het crisiscentrum, en de verwarring die er soms was rond de evacuatie van woningen. Daarnaast vraagt de familie zich af hoe het mogelijk is dat er bluswater met giftige stoffen in de riolering terechtkwam. "Is men beginnen te blussen terwijl dat niet mocht?", vraagt de schoonzoon zich af. "De verantwoordelijkheid lijkt ons dus niet alleen bij de machinist te liggen, het gaat verder dan dat. Maar wat ons betreft is het een beetje een verhaal van David versus Goliath."

Daarnaast heeft Remmery ook vragen over de gevolgen voor zijn gezondheid. Hij was degene die zijn schoonvader vond in het huis, waar op dat moment ontzettend hoge waarden van de kankerverwekkende stof cyanide hing. Maar tot vandaag weet de schoonzoon niet of hij zich daar zorgen over moet maken, zegt hij zelf. "Ik heb tot twee keer toe bloedstalen laten afnemen, maar die zijn ze telkens kwijtgeraakt. Ik heb dus nooit resultaten gehad." Ook andere slachtoffers hebben diezelfde bezorgdheid, zo bleek gisteren uit een gesprek met Jacqueline De Schaepmeester en haar dochter. Dat verhaal kan u lezen via de link hiernaast.