Sarah (45) doorbreekt taboe over moederschap: "Van bij de geboorte wist ik: dit is een vergissing"

Het is moeilijk om Sarah Fischer (45) te spreken. Haar dochter Emma, ondertussen vijf, blijft voor de eerste keer overnachten in de kinderopvang, dus er moet van alles ingepakt worden en ze wil stand-by zijn voor als er iets misgaat. Dat klinkt zoals een mama hoort te klinken. Drie jaar geleden, toen dochter Emma twee was, schreef Sarah Fischer een boek over haar gevecht met het mama zijn: ‘Die Mutterglück Lüge’, de leugen van het moedergeluk (voorlopig alleen in het Duits verkrijgbaar).

Ze werd net niet gelyncht? «Ach, in vergelijking met andere kritische stemmen over het moeder zijn, vielen de reacties bij mij nog mee. Ik kreeg overwegend positieve zaken te horen. De algemene teneur was: eindelijk iemand die hardop zegt wat we allemaal denken. Vrouwen herkenden zich in mijn verhaal. Mannen bekenden dat ze eindelijk beseften hoe zwaar het moederschap kon zijn. Ze vroegen me hoe ze hun vrouw het best konden steunen. Er waren vrouwen die zich zo gesterkt voelden door mijn houding, dat ze nu zonder antidepressiva kunnen, omdat ze zichzelf toelieten om niet de hele tijd de happy moeder te spelen. Natuurlijk kreeg ik ook te horen dat ik simpelweg een slechte ouder was, en werd mijn boek gereduceerd tot één bewering: ‘Ze haat haar kind’. Wat absoluut niet het geval is. Meestal kwam dat soort commentaar uit de hoek van mensen die mijn boek nooit gelezen hadden. Ik heb ‘De moedergelukleugen’ opgedragen aan mijn dochter, omdat ze recht heeft op de volledige waarheid. En ik start mijn verhaal met een statement: ik heb spijt van het moederschap, maar ik houd meer van mijn kind dan van wie of wat ook. Ik betreur alle verschrikkelijke verwachtingen en beperkingen die moeder zijn met zich meebrengt. Maar ik ben dol op mijn dochter.»