Allochtonen blijven het moeilijk hebben met holebi's en kinderen spreken Nederlands ongeacht afkomst
Vlaams minister van Gelijke Kansen Liesbeth Homans (N-VA) heeft 4.491 Vlamingen ondervraagd over verschillende onderwerpen als wonen, werk en diversiteit. Het gaat zowel om autochtone Vlamingen als om nieuwe Vlamingen van Marokkaanse, Turkse, Poolse, Roemeense en Congolese origine. Uit de studie komen enkele opmerkelijke resultaten naar boven.
Mensen blijven herkomsttaal spreken, kinderen spreken Nederlands
Thuis spreken mensen hun moedertaal. Dat is zo bij Vlamingen, maar ook bij mensen met een andere herkomst. Zo spreekt bijvoorbeeld 97 procent van de Vlamingen van Turkse, Poolse en Congolese herkomst thuis de zogeheten "herkomsttaal".
Die herkomsttaal is niet noodzakelijk de enige taal die thuis gesproken wordt, al blijft een meertalig gezin een minderheid. Zo zegt één op de vijf mensen van Marokkaanse herkomst dat er thuis zowel Nederlands als de herkomsttaal wordt gesproken tussen ouders en kinderen.
Kinderen onderling spreken dan weer hoofdzakelijk Nederlands met elkaar, ongeacht hun herkomst: 90 procent van de kinderen van Marokkaanse herkomst spreekt Nederlands met zijn broertjes of zusjes. Bij kinderen van Turkse herkomst is dat 86 procent. Enkel bij de Roemeense (41 procent) en Poolse (49 procent) herkomst is Nederlands niet de meest gesproken taal bij kinderen onderling.
Autochtone Belgen steeds minder gelovig, allochtonen steeds geloviger
Autochtone Belgen hechten steeds minder belang aan geloof: 37 procent van de autochtone Belgen antwoordt dat geloof "een belangrijk deel is van mezelf", tegenover 95 procent van de mensen van Marokkaanse herkomst en 72 procent van de mensen van Poolse herkomst.
Van de autochtone Belgen die gelovig zijn, antwoordt vier op de tien dat "geloof" voor hen minder belangrijk is geworden de afgelopen tien jaar.
Bij Belgen van allochtone origine is het omgekeerd. Bij de gelovigen van Marokkaanse, Turkse en Congolese herkomst wordt de grootste groep gevormd door degenen die zeggen dat hun geloof de afgelopen 10 jaar sterker is geworden. Het gaat telkens om ongeveer de helft van de gelovigen.
Nog een opvallend cijfer: bijna 40 procent van de mensen van Turkse origine vindt dat geloof altijd moet voorgaan op de Belgische wetten.
Holebiseksualiteit blijft groot struikelblok
Nog grote verschillen tussen autochtone Vlamingen en nieuwe Vlamingen zijn er in de standpunten tegenover holebiseksualiteit: 90 procent van de autochtone Vlamingen vindt dat homoseksuele mannen of lesbische vrouwen moeten kunnen leven hoe ze dat willen. Bij mensen van Turkse afkomst is nog maar 48 procent het daarmee eens, bij mensen van Congolese origine 45 procent.
De verschillen worden groter bij vragen over het holebihuwelijk: 79 procent van de autochtone Vlamingen vindt dat mensen van hetzelfde geslacht mogen trouwen. Bij mensen van Turkse origine is dat maar 22 procent.
Een andere gevoelige vraag: zou ik het oké vinden als mijn kind een partner heeft van hetzelfde geslacht? Ook daar grote verschillen tussen de gemeenschappen.
Werk: vrouwen van Turkse en Marokkaanse origine blijven vaker thuis voor kinderen
Iets meer dan de helft van de mensen van Belgische herkomst werkt. Dat cijfer ligt iets hoger bij mannen dan bij vrouwen, maar is eigenlijk ongeveer gelijk.
Bij mensen van Poolse herkomst werkt ruim 80 procent, daar zijn vrouwen zelfs iets actiever dan mannen, maar ook daar zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen niet enorm groot.
Dat staat in contrast met mensen van Marokkaanse en Turkse herkomst: daar werkt telkens een meerderheid van de mannen (telkens ongeveer 60 procent), maar blijven vrouwen vaker thuis: slechts iets meer dan 30 procent van de vrouwen van Marokkaanse en Turkse origine werkt. Als verklaring komt boven dat ze vaak thuis blijven om voor kinderen te zorgen.
Nog opvallend: autochtone Belgen hebben vaker een contract van onbepaalde duur: 84 procent van de autochtone Belgen, tegenover amper 64 procent van de mensen van Congolese origine.
