Direct naar artikelinhoud
Eurovisie Songfestival

Stoot Sennek door naar de finale van het Eurovisie Songfestival? Alle acts gewikt en gewogen

Netta Barzilai uit Israel op het podium tijdens de dress rehearsal in aanloop naar het eerste optreden voor de halve finale van het Eurovisiesongfestival.Beeld ANP

Benieuwd naar wie vanavond doorstoot naar de finale van het Eurovisie Songfestival? En hoe liggen de kaarten voor onze Laura Groeseneken ofte Sennek? Alle acts gewikt en gewogen.

1. Azerbeidzjan Aisel – X my heart

Aisel valt met de open deur in huis: in jezelf geloven kan een mens sterker maken dan kanonskogels. Volgens de Azerbeidzjaanse betekent haar naam zoiets als ‘het pad dat naar de maan leidt’, dus ze houdt het dicht bij zichzelf met de meezingzin ‘I’ll never sto-o-o-o-op, luna moon me up, to the to-o-op’. Deze Songfestival-Sensation White (inclusief wapperend wit) had ook de Zweedse inzending van tien jaar geleden kunnen zijn; zeker, dat mag Aisel als een compliment opvatten.

(6,5)

2. IJslandAri Ólafsson - Our choice

Oh, IJsland. Met je geisers. En je sympathieke voetbalteam. En je tribunes vol mensen die elkaar allemaal kennen. En je ‘haka’. En je Ari Ólafsson, ook weer zo’n heerlijk sympathiek, bleu jochie met die typische IJslandse no-nonsense uitstraling. En o hmmmm, dat zalige liedje Our choice, met die fijnzinnige piano en gevoelige, diepgravende teksten als ‘too many are dying in vain’ en ‘inside we’re all the same’ en dan die lach van Ari, de stralende lach van iemand die buiten beeld een jachtgeweer met afgezaagde loop op zich weet gericht.

(4)

3. AlbaniëEugent Bushpepa - Mall

Leuk weetje: behalve zanger is Eugent ‘Gent’ Bushpepa mensenrechtenactivist. Hij zingt in zijn moerstaal. Dat zouden meer deelnemers moeten doen, hoewel het even wennen is, dat Albanees: ‘Nje pritje e gjate, E embel e zjarrte.’ Het begin van Mall (zeg maar: ‘smachtend verlangen’) is oké, veelbelovend zelfs, maar daarna loopt het ondanks de niet geringe zangkwaliteiten van Bushpepa uit de hand en moeten we met z’n allen genoegen nemen met een gedateerde rockballad.

(6,5)

4. BelgiëSennek – A Matter of Time

Sennek doet triphop, ofwel een hiphophuppelritme, gecombineerd met cinematografisch georkestreerde weemoed, bedoeld voor afbladderende theaterzalen vol spookachtig verlangen. Het is het genre waarmee Bristol (de stad, niet de schoenen) beroemd werd, midden jaren negentig (Portishead!). Zelfs de als cocktailjazz bedoelde knauw van Portisheads zangeres Beth Gibbons wordt in de strijd gegooid. En om zichzelf nog wat steviger in de jarennegentig-indie-hoek te verankeren, is de styling honderd procent Alanis Morissette. Mooi, nét een beetje te veel tussen de lijntjes als je het ons vraagt, maar helemaal eigen, want 'Senneks medeschrijver was Alex Callier van Hooverphonic, sinds 1995 Belgiës gooi naar triphopeeuwigheid.

(8)

5. TsjechiëMikolas Josef – Lie to me

Hoe gaat het eigenlijk met Justin Timberlake? Na het volgen van de cursus ‘sleazy zijn en blijven’ van pick-up artist Robin Thicke blijkt Justin gereïncarneerd te zijn in de Tsjechische Mikolas Josef. Lie to me is een fijn liedje dat professioneel en fris klinkt – voor het Songfestival althans. De beat, het breakdancen en zelfs de paars-blauwe lichten op het podium doen vermoeden dat de wereld is gestopt met draaien na Timberlakes Rock your body, maar heel erg is dat niet. Houd er rekening mee dat u tegen 2023 de eerste Bruno Marsklonen kunt verwachten.

(7,5)

6. LitouwenIeva Zasimauskaitė - When we're old

Breekbaar als een twijgje, met een afgeknepen en soms subtiel overslaand folky fluisterstemmetje, zingt Ieva Zasimauskaitė dat ze altijd bij haar liefje zal blijven. Ze wordt begeleid door gevoelige maar doodsaaie pianoakkoorden die in een Dove-reclame precies de ‘We zijn allemaal onzeker, joh, je hoeft je niet te schamen voor je lichaam’-boodschap zouden overbrengen. Heeft door het instantsentiment zeker potentie, probleem is alleen dat het liedje nergens heengaat en nooit beter wordt dan de eerste 10 seconden.

(6,5)

7. IsraëlNetta – Toy

Netta, de voorspelde winstpakker van deze editie, tokt als een kip en kukelt als een haan in een kakofonie die terecht wordt vergeleken met Gangnam Style en door sommigen tot #MeToo-anthem is gedoopt (vrouwen zijn geen speelgoed, mind you). Feit: de Israëlische paradijsvogel is in alles het tegenovergestelde van Salvador Sobral, de ingetogen zanger die vorig jaar won en zo iedereen naar Lissabon zong, het type dat – hier spreekt de hoop, niet de verwachting – vást snel gaat vervelen. Voor ons geen kippevel.

(6)

8. Wit-RuslandAlekseev – Forever

Het bijzonderste aan de act van Alekseev is niet Forever, een vrij rechttoe-rechtaan Songfestivalliedje met hier en daar een uithaal, wat onverstaanbaar Engels en het gebruikelijke kalme begin en woeste einde. Evenmin is het zijn onthutsende rij tanden. Nee, Alekseev heeft een vrij verstoorde relatie met rozen. Hij zingt er bijvoorbeeld tegen een, maar ergens halverwege het nummer draait-ie zich om EN O MIJN GOD, BARF, ER GROEIEN ROZEN UIT ZIJN RUG. Vanwege dat schrikeffect toch nog een krappe 6.

(6)

9. EstlandElina Nechayeva – La forza

Als kind droomde Elina van een loopbaan als astronaut en dus kunnen we met een gerust hart noteren dat ze in La forza de sterren van de hemel zingt en beschikt over een stem van een andere planeet. Maar 'popera', op een songfestival? Estland neemt een levensgroot risico en gaat met de sopraan voor de dood of de gladiolen. Een leuke bijrol is er voor haar jurk, die fungeert als filmdoek. Het is weer eens wat anders.

(7,5)

10. BulgarijeEquinox – Bones

De equinox is, zoals u weet, het astronomische evenement waarop de zon recht boven de evenaar staat. Dat verraadt wel wat over de gedragen ernst waarmee het voor deze gelegenheid samengestelde vijfmanschap de liefde bezingt, in galmende algemeenheden op planetaire schaal. Toch is de postdubsteppige sound, net als het alt.-ontwerperszwart waarin ze gehuld zijn, betrekkelijk smaakvol, mits u maximale bas uit uw soundbar weet te krijgen. De vijf weten in de climaxsamenzang de emotie in een baan om de aarde te krijgen. Gaan prima scoren.

(7)

11. MacedoniëEye Cue – Lost and found

Macedonië heeft de muziekencyclopedie van de afgelopen tien jaar er eens bij gepakt en alle vrouwelijke artiesten op een hoop gegooid. Lost and found schiet van reggae naar EDM en dan, via een bochtje met Katy Perry Of Hoe Heetten Al Die Anderen Ook Alweer, terug. Best verwarrend. Alsof je nuchter in een feestcafé staat waar alle hits na 30 seconden worden afgebroken. We weten allemaal dat zo’n avond goed komt na pakweg vijf belly shots. Dus dan sta je het refrein plotseling toch met het vuur in de ogen mee te zingen, in de veronderstelling dat je net zo’n goede benen hebt als de zangeres van Eye Cue.

(7)

12. KroatiëFranka – Crazy

Zoals vele Songfestival-deelnemers heeft Franka in eigen land een tv-talentenjacht gewonnen. Verder heeft ze een relatie met de Tsjechische voetballer Vedran Ćorluka, deed ze mee aan Dancing with the Stars en bestaat haar Instagram-bio uit de woorden ‘life, moments, adventures, itchy feet, music & arts’. Over haar liedje Crazy valt niet veel meer te zeggen dan dat het volstrekt niet crazy is, dat het een licht-jazzy Bond-song wil zijn en dat het bij de bookmakers kansloos wordt geacht.

(4)

13. OostenrijkCesár Sampson – Nobody But You

De gezonden Oostenrijker is de anti-Conchita Wurst, toch de beste Oostenrijkse herinnering aan het Songfestival sinds Udo ‘1966’ Jürgens. Het begint smaakvol, eindigt smaakvol, klinkt als James Blake en vooral als Human van Rag’n’Bone Man, en het refrein schoot ons al eens te binnen onder de douche. Nog meer goed nieuws: ook live klinkt dat uit de mond van Cesár Sampson een stuk beter.

(7,5)

14. GriekenlandYianna Terzi - Oniro mou

Yianna Terzi zingt in het Grieks, wat altijd een plus is (behalve als je niet Grieks bent, natuurlijk). En het is al meteen aan het begin van nummer raak: een gevoelig flufje uit een herdersfluit! Verder houdt Oniro Mou een beetje het midden tussen een bombastische soundtrack bij een film over heldhaftige gladiatoren en de ietwat overspannen wachtmuziek van een Grieks wellnesscentrum.

(6)

15. FinlandSaara Aalto – Monsters

Armen in de luchten en voetjes van de vloer mensen, hier is Finland met een poging de aloude Eurodance nieuw leven in te blazen met behulp van duistere figuren: monsters. Eng wordt het gelukkig niet en zingen kan ze, Saara Aalto. In Finland is ze een grote mevrouw, maar helaas nog lang niet groot genoeg om het succes (lees: winst in 2006) te evenaren van Lordi, haar landgenoten die ook iets met rockende engerds deden.

(7)

16. ArmeniëSevak Khanagyan – Qami

Khanagyan bezingt de verdrietige, totale leegte na het verlies van een geliefde, en als hij de wind aanroept die haar heeft meegevoerd, Qami, Qami, weet hij best effectief door je ziel te snijden. In het eerste refrein althans, daarna valt de stevig samengebalde emotie uit elkaar. Eerst door op eenderde een lelijk jarentachtig-spaceballadritme toe te voegen, daarna door op tweederde compleet Marco Borsato op ons te gaan.

(5)

17. ZwitserlandZibbz – Stones

De inzending van Zwitserland berust op het misverstand dat het type Instagram-influencer verandert in een geloofwaardige rockvrouw zodra je haar een Waylon-hoed opzet. Het resultaat is erg Coyote Ugly, qua stijl en soundtrack van het jaar 2000. Die filmklassieker leerde ons trouwens ook dat al die zogenaamd met whisky overgoten stoerheid alleen maar voor de bühne was – en dus trappen we er niet meer in.

(5,5)

18. IerlandRyan O'Shaughnessy – Together

Op het podium omringt gitaarboy Ryan O'Shaughnessy zich met dezelfde twee dansers als in de videoclip van zijn zoetsappige, Westlife-achtige ballade Together. Twee doorsneejongens wandelen – zijn ze vrienden, zijn ze verliefd? – langs de pubs van Dublin, doen af en toe een synchroondansje en lopen dan weer door alsof er niets aan de hand is. Ondertussen vraagt O'Shaughnessy, zelf ook tamelijk doorsnee, zich af waarom zijn ware liefde hem in de ogen keek en loog. Een goeierd, die Ryan.

(6,5)

19. CyprusEleni Foureira – Fuego

Door de zin ‘You got me pelican fly-fly-flyin’ belandden we achtereenvolgens op de Wikipedia-pagina van de pelecanidae, Urban Dictionary en YouTube, kijkend naar een van de meest willekeurige momenten uit de filmgeschiedenis (zoek op ‘Scarface pelican fly’). Ter zake: best een hit, dit. Glitters, veren, rode lippenstift, smokey eyes, ah yeah ah yeah ah yeah, Eleni (je haar danst!) is naar eigen zeggen burning up en dat is helemaal niet gek wanneer je een aanmaakblokje in een licht ontvlambaar sekspak bent.

(7)