Waarom Sennek het Eurovisiesongfestival niet kon winnen

Misschien kwamen we een schamel puntje te kort, misschien zijn we door de Europese kijkers en vakjury’s brutaal afgestraft voor ‘A Matter of Time’. Dat zullen we pas zaterdagnacht, na het overwinningsfeest van wellicht Cyprus weten. Er moest dinsdagavond evenwel geen VAR aan te pas komen om de uitslag van Sennek te betwisten. Geen vierde finale op rij voor ons land op het Songfestival: dat is de nuchtere realiteit.

Waarom Sennek het Songfestival niet kon winnen? Simpel en eenvoudig: liedje en act waren niet goed genoeg, bleven niet fel genoeg kleven, vielen niet hard genoeg op. Tussen de gigantische hoop bagger en brij, tussen het massale aanbod aan vocale uitschuivers en niet altijd even gelukte pogingen om een hoge noot of twee, drie uit het strottenhoofd te persen, maakte Laura Groeseneken onvoldoende het verschil. Ze zong wél correct, ze had wél een aardige song, maar dat was dus onvoldoende. Net zoals de beeldregie. De eerste seconden waren leuk. Hand voor het gezicht, ogen gesloten en dan de huiskamer binnen kijken. Maar even later stond Sennek als één van de weinigen letterlijk tussen de Eurosong-fans. Dat bleken vooral lelijke mannen te zijn, vlaggetjes en spandoeken in de hand, die schijnbaar niet echt onder de indruk waren van onze Belgische hoop. De camera zweefde een paar keer richting hemel, waardoor we Laura al helemaal kwijt waren. Niet het beste beeld om catchy te zijn. Maar, bood ‘A Matter of Time’ zoveel meer visuele mogelijkheden? Onze zangeres had er nu eenmaal voor gekozen om een fragiel nummer te brengen. Dan moet je niet afkomen met toeters en bellen. Het viel overigens op dat dit 63ste Songfestival het met heel wat minder visuele gadgets moest stellen. Er konden en mochten voor het eerst in jaren minder miljoenen euro’s uitgegeven worden. Weg waren bijvoorbeeld de enorme LED-schermen die de voorbije jaren voor visueel amusement zorgden. Maar, daar had ons verlies weinig of niets mee te maken.

Songfestivalkenners zullen verwijzen naar de plaats die België lootte in de show: helemaal vooraan. De kijkers waren Sennek al helemaal vergeten toen grote favoriet Cyprus al laatste mocht aantreden. Ook al omdat dat Tsjechisch schooljongetje vlak na ons kwam… Dan hadden we maar voor een meer opvallend nummer moeten gaan. Eigen schuld?

Maar is het wel onze eigen schuld? Onze VRT koos ervoor om niet meer met een geldverslindend onding als Eurosong uit te pakken, maar, zoals het succesvolle RTBF dat al jaren doet, zelf een kandidaat naar voor te schuiven. Aan die procedure, aan die manier van werken, moet nu niet getwijfeld worden. Laura Groeseneken is een uitstekende zangeres, is veel meer dan een goeie backing vocal. Ze heeft charme, uitstraling, présence. Ze had, jammer maar helaas, niet de song om het verschil te maken. Ze koos voor een sober opgebouwd liedje, voor een intieme act. Misschien had ze daarbij net te veel naar Salvador Sobral, de Portugese overwinnaar van vorig jaar gekeken. Maar was haar boodschap met ‘A Matter of Time’ veel minder duidelijk. Waar ging ons liedje eigenlijk over?

De wereld koos o.a. voor een operazangeres en één joekel van een kleed, voor een gimmick uit Israël, voor een poppie liedje gebracht door een jongetje met schooltas. En voor een ballade zonder franjes van een onopvallende Ierse zanger, een door en door klassieke Eurosongdeun uit Oostenrijk, een erg sober gebracht liefdesliedje uit Litouwen en Bulgaarse bagger.