De ontroerende kennismaking tussen een Iraakse muzikant en een gulle Vlaming die viool voor muziekschool in Mosoel schonk

Een knuffel en een kus, een gulle lach. En dan een beetje een kriebel in de keel. “Ik ben zo blij dat je papa zijn viool hebt”, zegt Sabine ontroerd. “Ik weet niet goed wat zeggen”, lacht Mohammed. “Je spreekt vanuit je hart”, aldus Sabine.

Sabine doneerde vorig jaar de viool van haar overleden vader aan de kapotgeschoten muziekschool. Haar papa had zelf viool gespeeld tussen de ruïnes van Wereldoorlog Twee. De viool kwam in Mosoel bij Mohammed terecht, die het instrument symbolisch een tweede leven gaf. Opnieuw in het puin van een nietsontziende strijd, van de ene oorlog naar de andere. “Elke keer dat ik viool speel, denk ik aan jou en je papa”, legt hij uit. “Ik heb het gevoel dat je vader me aanmoedigt. Jullie leerden me dat muziek vrede is. Dank u daarvoor.”

“Op de vriendschap, op liefde, op vrede in de wereld”, zegt Sabine, terwijl het gezelschap het glas heft. “Schol!” Aan het einde van het bezoek heeft Mohammed nog een klein aandenken bij: een houten hangertje van een viool.

Wie Mohammed en de andere muzikanten graag zelf aan het werk ziet, kan vanavond genieten van een concert in Flagey. De muzikanten verblijven in totaal twee weken lang in België, voor een tournee door Vlaanderen die hen onder andere ook nog naar Brussel (Difference Day) en Lier (LIERische Kunstenfestival) brengt. En vooral ook bij de Vlamingen die weer muziek in hun leven brachten.