Tim Wellens gaat voor tweede ritwinst, maar eindigt zesde: "Het kan niet elke dag prijs zijn"

Er was een plan. Zoals dinsdag. En er was de ambitie, ook zoals dinsdag, voor nieuwe ritwinst in de Giro d’Italia. Tim Wellens zegt niet overmoedig te willen zijn, gulzig is hij anders wel. Eén ritzege in de Giro d’Italia is niet genoeg.

En dus werd er weer conclaaf gehouden vanmiddag in de Lottobus die aan de start in Agrigento stond geparkeerd. Het parcours werd onder de loep genomen, de taken werden verdeeld, Tim Wellens zou gaan voor etappewinst nummer twee.

Ruim vier uur later, na een korte etappe van 153 kilometer, sprintte Wellens uiteindelijk als zesde over de streep. Enrico Battaglin, die Wellens dinsdag nog achter zich had gehouden, was dit keer de snelste. Simon Yates, dinsdag vierde, eindigde ook voor Wellens. "Het kan niet altijd prijs zijn", zei Wellens.

Er was ontgoocheling. "De ploeg heeft super sterk gereden. Het is een beetje jammer dat ik het niet kon afmaken in de sprint. Alles moet perfect zitten als ik een goede sprint wil rijden. Dat was niet het geval. Ik ben ontgoocheld, ja."

Tussen Agrigento en Santa Ninfa deden de Lottocoureurs het meeste werk. Dat maakte dat de frisheid weg was in de finale. "We hebben iedereen moeten opsouperen om alle vluchters terug te pakken. Het was een beetje jammer dat niemand wilde helpen."

Wellens was na zijn ritwinst dinsdag natuurlijk het meest geviseerd. Lotto betaalde daar de prijs voor. In de slotkilometers brachten Adam Hansen en Tosh Van der Sande Wellens nog helemaal naar voor. Die overwoog een late ontsnapping. "Maar iedereen zat op mijn wiel. Ik denk niet dat het mogelijk was om van het peloton weg te rijden."

In de sprint moest Wellens uiteindelijk de duimen leggen. Maar donderdag is er de rit met aankomst op de Etna. En dat is weer een ander verhaal. Vorig jaar bleven de klassementsrenners elkaar beloeren op de vulkaan. En werd de Sloveen Jan Polanc winnaar, als overblijver van een lange ontsnapping. Wellens ziet voor zichzelf ook mogelijkheden. Hij staat tenslotte ook nog altijd maar op negentien seconden van de roze trui. "De roze trui is een beetje hoog gegrepen. We moeten geen mirakels verwachten. Maar ik denk ook niet dat ik me zomaar moet laten lossen op de Etna."