Maar een brief krijg je wel. Want wij zijn mensen, we willen weten waarom dit gebeurt. Waarom beslist een zwijgzame man, die zelf twee dochtertjes heeft, plotseling om zijn vrachtwagen als moordmachine te gebruiken? We proberen dat te begrijpen, terwijl we goed weten dat hier geen uitleg voor is.

Een lone wolf word je genoemd, omdat we niet weten of je alleen handelde. We kennen of vinden geen van je kompanen. Als dat klopt, maakt dat van jou de grootste solomoordenaar ooit op Europese bodem. Misschien mogen we het ook anders zeggen. Je bent het grootste uitschot dat er hier ooit rondliep, je zocht een reden om zin te geven aan je bestaan door mensen te mishandelen en door dood en vernieling te zaaien.

Je wil je naam in de kranten omdat je een machtswellusteling bent. Je wil bewijzen dat je iemand bent door anderen pijn te doen, liefst zo hard en zo diep mogelijk. En ja, dat is je even gelukt. Vandaag staat je naam in onze kranten en branden de beelden van jouw misdaden op ons netvlies.

Maar vergis je niet. We leren ook. Veel te traag, dat is waar, maar we leren. We zoeken naar manieren om terroristen zoals jij aan te pakken. We bekijken hoe we onszelf en onze maatschappij beter kunnen verdedigen. De tijd van zachtheid is voorbij. Vandaag is het oorlog. Niet tegen gelovigen van alle aard of tegen bepaalde nationaliteiten, maar tegen zielige psychopaten zoals jij. Je kan kruipen in welke krochten je wil, we zullen je vinden en we zullen die oorlog winnen. Gewoon omdat we de hele mensheid achter ons hebben staan.

En tenslotte, vervloekte terrorist, zullen we je uiteindelijk vergeten. Hoeveel moeite het ons ook zal kosten, we zullen doorgaan met leven en liefhebben. Vandaag wenen we, morgen drogen we onze tranen en overmorgen zullen we plezier maken. Je zal ons niet klein krijgen, dat is zeker. En dan ben jij nog minder dan het stuk uitschot dat je eens was. Dan heb jij nooit bestaan.