Met vliegende taxi's naar het werk? Dit zijn de futuristische plannen van Uber

De prototypes die Uber voorstelt, zijn ontwikkeld met behulp van het Amerikaanse ruimteagentschap NASA. Het gaat om een soort kruising tussen een sportvliegtuig en een helikopter. Het elektrisch aangedreven toestel heeft wat weg van een grote drone, met vier rotors op de vleugels. Die staan hoog genoeg, zodat passagiers veilig kunnen in- en uitstappen. 

Dankzij de rotors kan het vliegtuig verticaal opstijgen en landen. Dat zou in theorie zelfs tot 200 keer per uur moeten kunnen, mocht dat nodig zijn. De batterij moet in vijf minuten opgeladen kunnen worden, zegt Uber.

De vliegende taxi's kunnen volgens Uber op een hoogte van 300 à 600 meter vliegen aan een snelheid van 240 tot 320 km per uur. Per traject zouden ze tot 96 kilometer kunnen afleggen

Hoe dat er zou uitzien? Ongeveer zo, denkt Uber:

Uber denkt eraan om de toestellen te doen landen op de daken van grote parkeergarages, zoals er in de VS veel zijn. Maar op de drukste plekken, waar meer dan 100 luchttaxi's moeten kunnen landen, opladen en weer opstijgen, zal dat niet volstaan.

Daarom heeft het bedrijf ook een architectuurwedstrijd uitgeschreven om concepten voor heuse 'luchttaxihavens' of 'skyports' uit te werken. Dat leverde zes winnende ontwerpen op, die bijzonder futuristisch ogen:

Zo baseert architectenbureau Humphreys & Partners zijn ontwerp op een bijenkorf. Dat gebouw zou tot 900 passagiers per verdieping per uur kunnen ontvangen. Volgens de ontwerpers zou het volledig op hernieuwbare materialen en energie gebaseerd zijn.

Ook The Beck Group heeft zich gebaseerd op de structuren die bijen creëren. Het gebouw kan 150 landingen en vertrekken per uur aan, maar is flexibel uit te breiden tot 1.000 trips per uur.

Pickard Chilton heeft een modulair gebouw bedacht dat zowel horizontaal als verticaal gestapeld kan worden, afhankelijk van de omgeving. Elke module zou per uur 180 landing- en vetrekbewegingen toelaten.

Het ontwerp van BOKA Powell zou 1.000 landing- en vetrekbewegingen mogelijk maken. Het gebouw kan zich daarvoor volgens het bureau flexibel aanpassen aan de windrichting. Om de drie minuten zou er een toestel kunnen vertrekken.

Gannett Fleming heeft 'The Paw' bedacht, een structuur waarbij toestellen 52 keer per uur kunnen landen en opstijgen. Het gebouw zou doorheen de jaren makkelijk kunnen worden uitgebreid tot een platform waar tegen 2028 uiteindelijk 600 aankomsten en vertrekken per uur kunnen plaatsvinden.

De luchthavengebouwen van Corgan zijn dan weer bedacht om bovenop bestaande snelwegen gebouwd te worden, zodat de bestaande ruimte in de stad niet te fel belast wordt.

Als het aan Uber ligt, heeft het bedrijf tegen 2020 al werkende prototypes in Dallas en Los Angeles. Dat lijkt voorlopig wel haalbaar, zo klinkt het. Drie jaar later, in 2023, zou het bedrijf dan echt commercieel van start willen gaan met een vliegende taxidienst. Of die deadline gehaald kan worden, is maar zeer de vraag (zie hieronder).

Uber zegt eigenlijk pas te willen lanceren als een ritje - een vlucht - met hun vliegende taxi's betaalbaar is voor de massa. Het bedrijf verstaat daaronder: als iedere gevlogen kilometer een passagier evenveel kost als wanneer hij die met zijn auto zou rijden. Dat betekent zeker minder dan 50 eurocent per kilometer, idealiter zelfs onder de 30 cent. Om dat mogelijk te maken, moeten er wel zeker 4 passagiers per toestel zijn.

Zo schat Uber zelf dat een trip van San Francisco naar het nabijgelegen San José - goed voor een afstand van een kleine 70 kilometer - 15 minuten in beslag zal nemen en aanvankelijk 129 dollar (108 euro) zal kosten. Op lange termijn moet die prijs kunnen dalen naar 20 dollar (16,8 euro). Met een UberX kost datzelfde traject vandaag 111 dollar (93,5 euro) en doe je er 1 uur en 40 minuten over.

Hoe ernstig Uber het ook meent met dit futuristische concept, ze zien zelf ook duidelijk dat er nog talloze struikelstenen te ontwijken zijn om het te doen slagen. 

Wat bijvoorbeeld met de veiligheid van het luchtruim, dat voor een groot deel beheerd wordt door luchtvaartautoriteiten als FAA in de VS en EASA in Europa? Zullen zij akkoord gaan met een toevloed van nieuwe, kleine toestellen die boven drukbevolkte gebieden zullen kunnen vliegen? En wat met het lawaai dat dat met zich meebrengt?

Wie gaat dat toekomstige, bijzonder complexe luchtruim trouwens overzichtelijk kunnen beheren? En los van de indrukwekkende ontwerpen hierboven: is er überhaupt nog plaats voor zulke enorme, drukbezochte structuren in de steden van vandaag? 

Er zijn ook technologische vragen: kunnen de batterijen van de toekomst het concept van Uber aan? Vandaag zijn die nog te zwaar voor de energie die ze aan zo'n vliegtuig kunnen leveren. Bovendien kunnen ze nog niet snel genoeg opladen. En zijn die toestellen bovendien op een betaalbare manier en op grote schaal te produceren? Uber weet ook dat de huidige helikopterindustrie maar zo'n 1.000 (dure) toestellen per jaar maakt.

Zijn de ontworpen toestellen zelf wel veilig en robuust genoeg om intensief gebruik, met veel landing- en opstijgbewegingen aan te kunnen? Zijn ze bestand tegen felle wind en regen? Ubers doel is in elk geval om tot de helft minder kans op dodelijke ongevallen te komen dan als je zelf met de auto rijdt. Maar daarvoor heb je ook een massa gekwalificeerde piloten nodig: waar gaat Uber die nog vinden?

Dat alles laat nog buiten beschouwing dat niet alleen Uber aan een vliegende taxi/auto werkt. Zo zijn zowat alle vliegtuigbouwers het idee aan het besnuffelen en hebben ook automakers als Toyota, Daimler en Volvo er zich op gestort. Kleinere start-ups als Zee Aero en Kitty Hawk hebben al toestellen uitgetekend en grote technologienamen als Larry Page (Google) en Elon Musk (Tesla) zien er ook wel wat in. Dus zodra Uber denkt klaar te zijn met zijn vliegende taxi, zal het ook nog eens moeten afrekenen met forse concurrentie.