Met Dr. Lektroluv in Eindhoven: "Ik blijf koppig mijn ding doen"

Het is klokslag elf uur wanneer Stefaan Vandenberghe zijn T-shirt en jeansbroek inruilt voor een maatpak. Overdag is hij platenbaas, ’s nachts slaat hij groen uit wanneer hij als Dr. Lektroluv de nachtclubs afschuimt. Vandenberghe is sinds kort opnieuw papa, en dat maakt het er niet makkelijker op. “Het is een intens leven, maar na al die jaren in het vak weet je hoe je het leefbaar moet houden.”

Dr. Lektroluv draait intussen een kleine 15 jaar mee. “En dat terwijl dit initieel als grap was bedoeld”, grinnikt hij wanneer we koers zetten richting Eindhoven. In al die jaren heeft hij genres zien komen en gaan. Een van de stromingen die lang de toon bepaalde is zijn geliefde electro. Boys Noize, Digitalism, The Bloody Beetroots en Dr. Lektroluv heersten over het nachtleven, maar met de opkomst van techno en house verdween electro naar het achterplan.

Terwijl andere dj’s en producers meezwemmen met de stroom, blijft Stefaan Vandenberghe trouw aan zijn grote liefde. “In het DNA van Dr. Lektroluv zit meeslepende en melodieuze muziek met aparte geluiden. En ik voelde langzamerhand dat electro opgedroogd raakte, ik zag de scene een kant uitgaan die mij te serieus werd. Op een bepaald moment sloegen de artiesten wier muziek ik draaide een andere weg in. Ik had twee keuzes: ik volgde de rest of ik bleef koppig mijn ding doen. Het werd dat laatste. Het zit niet in mijn karakter om te bezwijken voor een hype. Het klopt niet als de dokter plots muziek draait omdat het in de mode is.”

Emotieloos

Dr. Lektroluv verdween nooit uit beeld, maar had wel te kampen met een moeilijke periode. “De veranderende scene zorgde ervoor dat ik moeilijker toffe tracks vond in mijn genre. Er is een tijd geweest dat ik tot drie uur naar een goed nummer zocht, terwijl dat vroeger vanzelf ging. Als je urenlang naar muziek zit te luisteren die je niet kan bekoren, stel je wel in vraag waar je mee bezig bent.”

Toch blijven de shows van de dj in Nederland en België voltreffers. “Elke scene heeft zijn piekmoment en verdwijnt vervolgens weer. Toen electro dominant was, was techno zogezegd dood. Techno dj Len Faki is al die tijd zijn ding blijven doen, en is weer helemaal in beeld. Ik geloof dat electro te sterk is om volledig te verdwijnen – daarvoor zit de muziek te goed in elkaar. Daarom ga ik verder. Maar van zodra de dokter zijn karakter verliest, stop ik er beter mee.”

Wanneer Dr. Lektroluv onderweg over zijn eerste shows praat in de Culture Club, het ontstaan van zijn groene masker en zijn filosofie, bloeit hij open. Het is middernacht wanneer we de grens voorbijsteken. Vandenberghe draait over een uur zijn nachtshift in de Effenaar, maar is de rust zelve. Op een boogscheut van de club gebaart hij om af te slaan naar een parking. In nog geen drie minuten transformeert Vandenberghe in Dr. Lektroluv. “Nu wordt het moeilijk om te communiceren”, zegt hij lachend wanneer hij zijn masker aantrekt. “Ik stap een club binnen met mijn masker en verlaat de club met mijn masker. De meeste organisatoren weten niet hoe ik eruitzie.”

Vanaf dat punt lijken we met een andere persoon te praten. Vandenberghes stem klinkt dieper en het masker verbergt zijn emoties. “Als ik Dr. Lektroluv ben, speel ik een karakter. Mijn grote inspiratie is Kraftwerk. Zij zijn ook emotieloos.” Het gevoel dat hij wil overbrengen, zit in de muziek.

Dansende vuisten

Wanneer we de Effenaar – het bekendste poppodium van Eindhoven – betreden, polst de dokter naar de sfeer. “Hoe ziet het eruit?” De stagemanager wordt met een kort antwoord – 'leuk, hoor' – gerustgesteld. In de meest kleurloze kleedkamer ter wereld ploft hij neer in een zetel. Van stress lijkt er geen sprake.

Dr. Lektroluv lijkt met dat masker niet ouder te worden, het publiek in Eindhoven bestaat vooral uit jongvolwassenen. Zij hebben de hoogdagen van de electroclash vanop de eerste rij meegemaakt. Maar een set van de dokter is niet per se een trip down memory lane, vertelde hij al. “Electro is enigszins tijdloos. De nummers die ik vijftien jaar geleden voor het eerst draaide en die nu nog deel uitmaken van de set voelen anders aan. Al probeer ik met de compilaties die ik uitbreng ook de tijdsgeest te vatten. Als je naar mijn twee verzamelaars luistert, heb je een mooi overzicht van waar electro voor staat.”

Showtime. Met zijn usb-stick en hoofdtelefoon in ieder hand stapt Dr. Lektroluv op het podium. De Effenaar is gevuld met honderden dansbenen. Meteen nemen aanwezigen selfies met The Man with the Green Mask. Een vreemd zicht, maar de dokter reageert gulzig op de enthousiaste reacties. Dr. Lektroluv hakt er meteen in, met de bulderende beats van ‘Technology’. Wanneer niet veel later ‘Aurora’ van Alex Gopher, ‘Digitalism in Cairo’ van Digitalism en ‘Cocotte’ van Teenage Bad Girl de revue passeren, huilt de tiener in ons van euforie. Het publiek begint wilder in het rond te dansen. Na twee broeierige uren maakt ‘Discothèque’ een einde aan de dokter zijn spreekuur.

Wanneer Dr. Lektroluv van het podium stapt is het moeilijk van zijn masker af te lezen of Stefaan Vandenberghe voldaan is. “Het was zo warm. Er stond de hele tijd een spot op mij gericht”, zucht hij in de lift. “Het duurde even om het publiek mee te krijgen, maar het kwam toch goed.”

Morgen staat een show in Amsterdam op het programma, later deze maanden volgen grote Belgische shows in Café d’Anvers en Kompass. Is Dr. Lektroluv verrast dat hij na vijftien jaar nog in de smaak valt? “Goh, toen ik vorig jaar voor het eerst in Kompass – toch een undergroundclub – voor een afgeladen zaal speelde, was ik verrast. Deze keer kijk ik er vooral naar uit om terug in Gent te spelen. Aan die stad heb ik veel te danken. En ik speel er een set van drie uur. Dat wordt een uitdaging met dat masker.” Uitbollen is dus geen optie? “Als het aan mij ligt, doe ik er nog 15 jaar bij.”

Dr. Lektroluv speelt op 18/5 in Café D’Anvers, Antwerpen, en op 25/5 in Kompass, Gent.