Veel waarnemers menen dat de stembusgang cruciaal en richtinggevend kan zijn. Ze zullen beslissen of het land de verschillende bevolkingsgroepen kan verzoenen en opnieuw duurzaam stabiel kan worden.

Het uitgangspunt kon nauwelijks moeilijker zijn, want IS mag dan wel zo goed als verslagen zijn, vernietigd is de terreurbeweging niet. Volledige steden in de soennitische gebieden van het land liggen in puin, ook Mosoel, het voormalige IS-bolwerk in het noorden van Irak. Honderdduizenden mensen leven er nog steeds in vluchtelingenkampen. De kloof tussen de sjiitische meerderheid, die het leeuwendeel van de macht in handen heeft, en de soennitische minderheid, die zich onderdrukt voelt, verdeelt het land. Behalve leger en politie zwaaien onafhankelijke milities in delen van het land nog altijd de plak.

Iraks onoverzichtelijke partijensysteem oogt bij deze verkiezingen in elk geval nog meer versplinterd dan ooit. Dat is vooral het geval in het sjiitische kamp. Naast de lijsten van de sjiitische premier al-Abadi en die van oud-premier Noeri al-Maliki wordt de alliantie van Hadi al-Amiri goede kansen toegedicht. Het Westen en de soennieten kijken er met enige argwaan naar: al-Maliki wordt verdacht van corruptie, en al-Amiri is de meest bekende voormalige leider van de machtige sjiitische Badr Brigades, die nauwe banden onderhouden met Iran.