Beluister hier de Sunday Morning Playlist van Liesa Van der Aa: "Als ik de dag begin met popmuziek, is hij net iets minder heilig"

"Mijn zondagen zijn vrij omdat ik ze bewaak." Aan het woord is Liesa Van der Aa, rijzende ster aan het Belgische acteerfirmament, maar sinds jaar en dag ook componiste en violiste. "Op zondag voel ik me verbonden met de andere mensen, en dat geeft me rust. Zij doen niks, ik doe niks. De hele stad beweegt op een lager tempo. En dan denk je toch vaak: konden we altijd maar wat trager gaan."

Wij zouden meteen tekenen voor een leven als het hare: het ene moment spelen in de nu al bejubelde reeks van Julie Mahieu en Jonas Geirnaert, het volgende werken aan een hiphopplaat én een strijkerskwartet. Acteerwerk en muziek, barok en pop, alles lijkt op natuurlijke wijze samen te vloeien in het leven van Van der Aa. "Als ik zin heb in barokmuziek, begint de dag voor mij heel mooi", vertelt ze. "Ik heb 's ochtends meteen geluid nodig om het leven rond mij te voelen zinderen. Als ik begin met J.J. Cale of Fleetwood Mac, is de dag net iets minder heilig."

Muziek als voedingsbron

Tussen de geluiden van de snelweg door, hoor je de muziek die altijd aanwezig is bij haar thuis. Het is een allegaartje van vleierige r&b tot gewijde barok. Zo'n vijftien jaar geleden ontdekte de violiste de geneugten van de popmuziek, die haar sindsdien niet meer heeft losgelaten. "Er komt nooit een einde aan mijn ontdekkingstocht. Mijn koptelefoon heb ik altijd bij de hand. Ik gebruik muziek constant als inspiratie en voedingsbron, ook voor bij het acteren."

Veel andere muzikanten en componisten houden niet van een teveel aan klanken rond zich, maar zij lijkt het gewend te zijn om de dagen met een soundtrack te spenderen. Werkt die dan niet te verwarrend voor haar creatieve proces? "Soms wil je je inderdaad afsluiten om iets te maken dat helemaal van jou is", vertelt ze, "maar langs de andere kant kun je de muziekgeschiedenis nooit ontkennen. Het is wikken en wegen, en op tijd afstand nemen om tot jezelf te komen. Ik ben er zelf nog niet helemaal uit wat ik allemaal wil maken hoor."

Naar haar 'ideale' ochtendplaat mag ik haar niet vragen. Ze doet niet aan favorieten – terecht. Toch laat ze zich overhalen om één plaat uit te kiezen die aan alle maatstaven voldoet. "Ik heb een plaat van Miles Davis, Big Fun, die wel prima is om bij te ontwaken. Ze klinkt als een oerwoud. De muziek heeft iets naïefs maar is toch heel erg intelligent. Het is een van de mooiste platen die hij heeft gemaakt."

Noodzakelijke schizofrenie

Op het lijstje van Van der Aa prijken ook D'Angelo en de Alabama Shakes, naast John Cage en Jurg Frey. "Ik ben absoluut tegen muzikale dogma's", vertelt Van der Aa. "Het is uiteindelijk allemaal een kwestie van smaak. Muzikanten die zo oud zijn als jij en ik, zijn opgegroeid met een oneindig spectrum aan muzikale stijlen. Disney, Destiny's Child, John Cage... Die schizofrenie vind ik zelf noodzakelijk, dat houdt voor mij de boel bij elkaar. Ik kan het ene net enkel appreciëren, omdat ik ook de tegenpool ervan ken. Dat is toch menselijk: wij zijn niet eenzijdig."

"Er is maar één situatie waarin ik geen muziek verdraag, en dat is wanneer ik op reis ben. Op de trein, onderweg, in de bergen of in de natuur: dat zijn voor mij net momenten van stilstand. Ik wil naar buiten kijken en enkel dat ervaren. Ook de natuur heeft iets heiligs, en dat verdraagt geen muziek."