“Ik was altijd op regime”, schrijft de minister, die al vaak opmerkingen en kritiek kreeg vanwege haar voorkomen. “Meestal een crashdieet, waarbij ik op een blad sla en een tomaat moest overleven. Op mijn 18de heb ik gezegd: genoeg. Ik ben altijd mollig geweest, net zoals mijn broers. Familietrekje. Ik heb er lang mee geworsteld. Maar stoppen met diëten was een opluchting. Mijn sociaal leven leed eronder. Nu heb ik aanvaard wie ik ben. Mijn lichaam zit zo in elkaar. Je kan je hele ­leven ongelukkig zijn, maar dat wil ik niet.”

Het probleem met dik zijn is dat het zichtbaar is, aldus De Block. “Je mag oerdom zijn, als je je mond niet opendoet, is er niemand die het merkt. Maar als ik moet kiezen, weet ik het wel. Dat zeg ik ook tegen mijn dochter. Zij is slank, maar ze moet ook opletten. Als ze vroeger zei: Dat heb ik van u, dan zei ik: Ja, en uw goede punten voor wiskunde ook.”

“Mocht ik elke dag gaan lopen, het was misschien anders. Maar dat doe ik niet graag. Zwemmen wel. Ik probeer één tot twee keer per week baantjes te trekken. En ik tracht gezond te eten. Deed ik dat niet, dan was ik nog zwaarder. Op de fractie­dagen vroeg iemand: Waarom eet je dat niet op? Ik antwoordde: Wil je dat ik volgend jaar twee stoelen nodig heb?”