Pas wanneer je langer in Jeruzalem verblijft, zie je wat er echt speelt: racisme, pesterijen en vernederingen

De Oude Stad van Jeruzalem is een trekpleister voor toeristen en pelgrims uit de hele wereld. Met duizenden laveren ze elke dag opnieuw door de nauwe straatjes en steegjes: joden naar de Klaagmuur, christenen naar de Heilige Grafkerk, moslims naar Al-Aqsa. Het levert geheid mooie plaatjes op van eeuwenoude stenen en kleurrijke exotiek.

Maar het drama van Oost-Jeruzalem, dat zie je op die foto's slechts zelden. De Israëlische militaire politie, op elke straathoek in de Palestijnse wijken, staat daar niet om toeristen de weg te wijzen of te poseren met Europese jongedames (ook al doen ze dat met plezier). De Israëlische vlaggen bovenop de huizen wapperen er niet om wat meer kleur te brengen. 

Bulldozers

Pas wanneer je langer in Jeruzalem verblijft, zie je wat er echt speelt. Kolonisering, structureel racisme, pesterijen en voortdurende vernederingen. Een Palestijnse jongen die gecontroleerd en meegenomen wordt. En weer één. Een man die door lachende agenten verjaagd wordt van zijn zitplaats, een huis dat ingenomen wordt door kolonisten, een winkeltje dat in puin gaat. Er lijkt geen einde te komen aan de verhalen van arrestaties en geweld. "En toch blijven we hier, dit is onze stad."

De Palestijnse inwoners van Oost-Jeruzalem betalen evengoed gemeentebelastingen als de Joden in het westelijke deel, maar krijgen slechts een fractie van de voorzieningen. Scholen en gezondheidszorg ontvangen minder middelen, afval wordt minder opgehaald, infrastructuur verwaarloosd. Palestijnen die er een huis willen bouwen, maken weinig kans op een vergunning, daarom bouwen ze noodgedwongen 'illegaal' - waarna het niet de vraag is óf maar wanneer de Israëlische bulldozers zullen komen.  

_{Lees verder onder de foto.}

Fatalisme

Spreek je met Palestijnen over Trump en Israël, dan bots je op fatalisme. Dat hun leven al zo moeilijk was, en dat het nu alleen maar zwaarder zal worden. Dat dit een vrijgeleide is voor Israël om nóg brutaler te werk te gaan. Israël kan nu echt alles doen wat het wil, zo klinkt het. En dat zie je ook gebeuren in de straten van Jeruzalem, in andere Palestijnse steden en vooral in Gaza.

Wie van Oost- naar West-Jeruzalem stapt – het is maar een straat oversteken – belandt in een andere wereld. Bultige stoepen maken plaats voor verzorgde pleintjes, haastig bijeengeveegd afval voor bloemenperkjes, straatjes met luidruchtige verkopers-van-alles-en-niets worden luxueuze winkelboulevards. Van het Midden-Oosten wandel je plots een Europese stad binnen, zo lijkt het.

Maar ook daar is niet iedereen gelukkig met de beslissing van Trump. 'Nutteloze symboolpolitiek', hoor je weleens. Of dat dit 'enkel meer conflict' zal veroorzaken. "Volgend jaar in Jeruzalem!" Met dat bekende Joods-religieuze zinnetje vierde Netta zaterdag haar winst in Eurosong. Benieuwd hoe de Palestijnen dat interpreteren.