Benjamin Harmegnies (IJF 49) was naar de Grand Prix van Zagreb getrokken met als hoofddoel terug plezier te vinden in het kampen. Dat plezier was verdwenen tijdens het krampachtig nastreven om de olympische kwalificatie voor Rio de Janeiro te halen maar dat lukte hem dus niet. Tot overmaat van ramp speelde hij zijn contract als topsporter Defensie kwijt.

In Zagreb vocht hij op een zichtbaar ontspannen manier zijn kamp voor brons tegen de 3 jaar jongere Fransman Hamza Ouchami (IJF 71). Die ontspannen manier van kampen liet hem toe na twee minuten met een flitsende beweging zijn tegenstrever met de rug op de grond te doen belanden en hem in een onwrikbare houdgreep te klemmen. De worp leverde Harmegnies een waza-ari op; de houdgreep een tweede waza-ari en dus samen goed voor ippon. Zijn eerste medaille op IJF WorldTourniveau was meteen binnen. Hij verliet breed lachend de tatami, dankte coach Damiano Martinizzu en begon daarna met veel plezier handtekeningen uit te delen aan de Kroatische jeugd.

Door zijn status van reekshoofd moest Benjamin Harmegnies in Zagreb pas in de kwartfinales starten. Daarin versloeg hij met ippon de Tsjech Michal Horak (IJF 54), die onze landgenoot nochtans begin maart van dit jaar nog met ippon versloeg voor brons op de Panamerican Open van Lima (Peru). In de halve finale had de Roemeense nummer 6 van de wereld en winnaar van de laatste IJF World Masters (29/5) in het Mexicaanse Guadalajara, Daniel Natea (IJF 6), heel wat last met het frisse judo van Harmegnies en was hij blij dat hij met de kleinste score (yuko) kon winnen. Op het einde van de dag mocht de Roemeen het podium op voor goud.

“Stap in de goede richting”

“Het is lang geleden dat ik nog met zoveel plezier op de tatami stond”, was de eerste reactie van het Waalse zwaargewicht. “En dat plezier beleven aan het judo wil ik in de toekomst blijven behouden. Ik train weer met heel veel plezier bij Cédric Taeymans en Damiano Martinuzzi. Zij schenken heel veel aandacht aan de kumi kata en dat heeft zijn vruchten vandaag afgeleverd bij de houdgreep, die mij aan brons hielp. Deze medaille betekent heel veel voor mij. Ik kom uit een diep dal na het missen van de kwalificatie voor de Spelen van Rio de Janeiro en de voorafgaandelijke knieblessure”.

“Zonder twijfel is dit een nieuwe start van mijn judocarrière maar tegelijkertijd ook niet meer dan een eerste stap in de goede richting. Ik hoop binnen drie week op de European Open van Glasgow de volgende stap te kunnen zetten. Daarna volgen het Belgisch kampioenschap en in december de Militaire wereldkampioenschappen.”