Onderzoekers ontcijferen twee afgeplakte 'schunnige' pagina's uit dagboek Anne Frank

Het gaat om teksten op twee pagina's die met bruin papier zijn afgeplakt en deel uitmaken van het eerste, roodgeruite dagboekje van Anne Frank. Ze zijn ontdekt en leesbaar gemaakt dankzij samenwerking tussen de Anne Frank Stichting en het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis, dat historische teksten en bronnen onderzoekt met moderne technologieën.

Op de eerste pagina zijn enkele woorden door haar zodanig doorgestreept dat ze niet meer leesbaar zijn. Vervolgens schrijft ze: "Deze verknoeide bladzijde zal ik maar benutten om 'schunnige' moppen op te schrijven". Op de tweede pagina schreef ze over seksualiteit en het bestaan van prostitutie.

Enkele alinea's bevatten pikante informatie over seksuele voorlichting. "Ik verbeeld mij wel eens dat iemand bij mij zou komen en mij zou vragen hem in te lichten over seksuele onderwerpen. Hoe zou ik dat dan doen? Hier is het antwoord", schrijft Anne. 

Daarna legt ze uit dat meisjes rond hun veertiende ongesteld worden. "Een teken dat zij rijp is om met een man verkering te hebben. Maar dat doet men natuurlijk niet voordat men getrouwd is. Als men getrouwd is, kan men het wel doen. Men kan ook zelf regelen of men kinderen wil hebben of niet. Als men wil gaat de man op de vrouw liggen en doet het m. zaad in de vr. schede. Dat gebeurt door ritmische bewegingen."

"Als men geen kinderen wil hebben, neemt de vrouw een innerlijk middel en dat helpt dan", vervolgt Anne. "Het kan natuurlijk ook wel eens mislukken maar als men wél kinderen wil krijgen dan kan dat ook wel eens niet. Een man vindt dit samenleven een groot genot en heeft er ook een drang naar. Een vrouw minder maar ook."

Anne Frank schreef haar dagboek tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze zat samen met haar ouders en zus ondergedoken in het achterhuis aan de Prinsengracht in Amsterdam, totdat ze in 1944 werden verraden en gearresteerd. Anne stierf uiteindelijk in het concentratiekamp Bergen-Belsen. Het dagboek van Anne Frank werd na haar dood uitgebracht en is een van de meest gelezen boeken ter wereld. Sinds 2009 staat het boek op de Werelderfgoedlijst voor documenten van UNESCO.