Kleren beu? Centje bijverdienen? Zo verkoop en koop je je garderobe online

“Het is begonnen met een kleedje van Chanel”, zegt Julie Rogiers (31). “Een paar jaar geleden zag ik het online. Ik wilde het koste wat kost hebben, maar het viel natuurlijk niet binnen mijn budget. Omdat mijn kleerkast toch al lang uitpuilde, besloot ik via Facebook een hoop mooie stuks die ik nog maar een paar keer had gedragen, te ­verkopen. Met de opbrengst zou ik dan het Chanel-kleedje betalen. Ik had natuurlijk niet genoeg verzameld, maar ik had toch zo’n 500 euro bij elkaar, waardoor ik zelf niet heel veel meer moest bijleggen. Het beviel me zo goed dat ik het ben blijven doen. En dat kleedje is ondertussen ook alweer de deur uit.”

De onlinetweedehandsmarkt wordt steeds groter. Verschillende resale-websites sporen aan om minder bij fast fashion-ketens te kopen en van tweedehandskledij de nieuwe norm te maken. Daar kruipt ­tegenwoordig zelfs bijna geen tijd meer in. Het enige wat je moet doen, is de spullen die je wegdoet opsturen, ofwel een halfuurtje vrijmaken om er goede foto’s van te maken en die vervolgens op de juiste website te uploaden.

De textielindustrie is de op één na (olie spant de kroon) meest vervuilende ter wereld. Daarom is tweedehands kopen een ideale manier om zelf je steentje bij te dragen aan het milieu.

Leve internet

Online tweedehands (ver)kopen gebeurt vaak via social media als Instagram en Facebook, vergezeld door de hashtag #ClosetCleaning. Maar er zijn ook ­gespecialiseerde websites voor. United Wardrobe (unitedwardrobe.com) is in België en buurlanden erg populair. Naast kleren kun je er ook schoenen en accessoires verkopen. Van uploaden tot onderhandelingen over de prijs, via de app kan alles mobiel.

De zussen Liesbet en Aagje Borms richtten vorig jaar twee ­webshops voor ­tweedehandskledij op, eentje voor vrouwen-, en eentje voor kinderkleding onder de koepel van Join The Cycle ­(jointhecycle.be). “Tien jaar geleden was tweedehands not done. Alsof het een taboe was om kleren te dragen die daarvoor van iemand anders waren”, zegt Liesbet. “Nu staan we er als samenleving veel meer voor open. De afsprakenkalender om kleren ­binnen te brengen en te laten fotograferen staat tot september al helemaal volgeboekt. Tweedehands is hip.”

Vanaf de opening werden er enorm veel kleren binnengebracht, maar nu loopt ook de verkoop los. Wanneer je stuks de deur uit zijn, krijg je, na aftrek van de btw, 40 procent van de opbrengst. “We ­hebben een ­driehonderdtal leveranciers, en nog veel meer onlinekopers. Veel kopers blijven terugkomen, of brengen zelf kleren binnen. Zo is de cirkel rond.”

Liesbet verduidelijkt dat ze ook mannenkleding aannemen, maar ze merken dat die stuks meestal niet opnieuw verkocht worden. Wat het wél heel goed doet, is kinderkledij. Die verkopen ze onder de naam Little Dragons ­(littledragons.be). “Volwassen lichamen blijven lang ongeveer hetzelfde, maar kinderkleren passen hooguit een paar jaar. Voor baby’s moet je bijna elke maand grotere spullen kopen.” Om dat op een duurzame manier te doen, is tweedehands ideaal, hoewel sommige sites zoals Zazoel (zazoel.be) enkel kledij accepteren tot maat 116, die maximaal twee jaar oud is. Bij Otters en Flamingo’s (ottersenflamingos.be) kun je terecht voor kleertjes tussen maat 56 en 140.

Goed verdiend

Een gouden regel voor de prijsbepaling van de spullen die je wilt verkopen, is er niet. Er wordt rekening gehouden met de ­marktprijs van een nieuw stuk, voor welke merken en modellen de verkoop een langere tijd goed blijft lopen, en welke sneller de deur uit moeten. Over het algemeen kun je zeker de helft van de originele prijs vragen, ­waarvan je dan een deel aan de website moet afstaan. Hoeveel je zelf overhoudt, hangt af van de website die je gebruikt en de service die ze bieden. Dit schommelt tussen de 40 en 60 procent, maar kan oplopen tot 80 procent als je het pakketje zelf verstuurt. Van een jurk waarvoor je in de winkel 500 euro betaald hebt, win je dus tussen de 100 en 200 euro terug.

De Nederlandse website VintyWomen ­(vintywomen.com) stuurt je bijvoorbeeld gratis een tas toe, die je dan gevuld terugstuurt. Hun website voor ­kinderkledij VintyKids (vintykids.com) werkt volgens hetzelfde principe, en naast kledij kun je er ook terecht met andere baby- en kinderspullen. The Next Closet ­(thenextcloset.com) voorziet voor het gemak een lijst met ­designermerken die ze accepteren. Een vergelijkbaar Belgisch alternatief is Labellov ­(labellov.com). Als je in België woont, kun je ­gebruikmaken van de exclusieve pick-up dienst.

Bij het Franse Vestiaire Collective ­(vestiair­­­e­-collective.com), naar eigen ­zeggen marktleider in tweedehands luxe en premium mode, gaan ze nog een paar ­stappen verder. Het enige wat jij moet doen, is je kleren opsturen. De rest nemen zij voor hun rekening. Een team van experts checkt fysiek of je spullen authentiek en ­onbeschadigd zijn, neemt foto’s, plaatst ze online en handelt de verkoop, inclusief de verzending, af. Jij krijgt een e-mail wanneer je stuk verkocht is, en even later staat het geld op je rekening. En als je zelf koopjes zoekt, kun je een automatische melding instellen voor wanneer jouw maat of een ­specifiek stuk binnenkomt.

Sociale media

Ideaal dus voor mensen met te veel kleren die niet genoeg tijd hebben om zich actief met de doorverkoop bezig te houden. Dat lijkt niet alleen in Frankrijk, maar ook ­daarbuiten goed aan te slaan. In 2014 had het bedrijf een omzet van ongeveer 12 miljoen euro. Twee jaar later was dat al ruim 100 miljoen euro, waarvan 65 procent in het buitenland. Naast de gespecialiseerde websites zijn sociale media als Instagram en Facebook ideaal om je artikelen tentoon te stellen. Ze kunnen geen veiligheid en authenticiteit garanderen zoals de gespecialiseerde websites, maar in het beste geval ken je de mensen die je volgt ­persoonlijk en kun je er toch op vertrouwen dat alles correct loopt.

De Marketplace-functie op Facebook is hier perfect voor. Je post foto’s van je kleren, je bepaalt de prijs, en ­geïnteresseerden in je omgeving kunnen je gemakkelijk ­contacteren. Celeste Peeters (37) verkoopt op die manier. “Ik begon met verkopen via mijn prikbord. Omdat dat zo vlot ging, ben ik op gespecialiseerde websites gaan ­kijken, maar daar moet je voor mijn gevoel te veel van de opbrengst afgeven. Sinds de Marketplace-functie gaat het nog vlotter. Zo zien niet alleen mijn vrienden, maar iedereen die in de buurt woont wat ik aanbied.”

Hoewel ze zelf geen tweedehandskleding koopt, ­verkoopt Linda Masson (45) wel in gesloten Facebook-­groepen. “Ik verkoop aan mensen die niet ver bij mij ­vandaan wonen en die ik via via ken. Als ze komen ­passen, wil ik geen vreemden over de vloer.” De leden van de Facebook-groepen organiseren ­regelmatig ­evenementen in real life waarbij je kleren kunt kopen van ­verschillende leden. In Linda’s groep wordt er enkel merkkledij verkocht. Dat hoeft niet per se Dior te zijn, maar H&M en Zara bijvoorbeeld verkopen ze niet.

Perfecte staat

“Alles moet in perfecte staat zijn. Meestal zijn de stuks ongeveer twee jaar oud. Als je langer wacht, is de mode te veel veranderd. Soms verkoop ik kleren waar het etiket nog aanhangt. Ik verkoop ze 50 tot 70 procent goedkoper”, zegt Linda. “Ik zal er niet rijk van worden, maar het geeft me wat extra budget. En het geld dat ik aan kleren verdien, geef ik alleen uit aan andere kleren.”

De ecologische impact is voor haar een leuke bijkomstigheid, maar niet de voornaamste reden waarom ze het doet. Maar, nogmaals, als het resultaat hetzelfde is, maakt dat dan zo veel uit?

Zelf aan de slag? Begin dan met de juiste foto's te nemen van je kledij.