Nee, een finale voor de geschiedenisboeken werd Chelsea-Manchester United niet. Dit was helaas geen Liverpool-Manchester City met twee ploegen die elkaar met open vizier bekampten. Antonio Conte (Chelsea) en José Mourinho (Manchester United) kozen voor een voorzichtige aanpak met een laag blok en weinig pressing. Het hoefde nauwelijks te verwonderen dat de wedstrijd op 1-0 eindigde – de enige goal gescoord vanop de stip.

De Belgen speelden een sleutelrol in Wembley. Eden Hazard was de beste man op het veld en zaaide voortdurend paniek in de verdediging van United. Thibaut Courtois hield met twee cruciale reddingen de nul in de tweede helft. Maar ook bij United draaide het om de Belgen. Romelu Lukaku was niet fit genoeg om aan de wedstrijd te beginnen en bleef bijna vijfenzeventig minuten lang op de bank. Van Marouane Fellaini was helemaal geen sprake. United gaf geen informatie over een blessure. Mogelijk heeft hij zijn laatste wedstrijd voor de Red Devils al gespeeld want zijn contract loopt deze zomer af en hij kan op belangstelling rekenen van teams uit Turkije en China.

De finale begon met veel vuurwerk en een fanfare – niet alle RAF-koperblazers en gevechtsvliegtuigen werden ingezet voor de Royal Wedding. Wembley had er zin in, maar het feestje zakte al snel in toen de bal rolde. De enige die de fans op het puntje van hun stoel kreeg, was Eden Hazard. De Belg kreeg de eerste kans van de wedstrijd, probeerde De Gea te verschalken met een trap met links, maar de Spaanse doelman reageerde attent met een beenreflex.

Het zou maar uitstel zijn. Toen Hazard nog eens diep werd gespeeld, talmde de Belg aanvankelijk om af te drukken. Maar gelukkig was United-verdediger Phil Jones gevolgd om een handje te helpen. Hij haalde de spelmaker neer in de zestien en de bal ging op de stip. Manager Antonio Conte schreeuwde om een rode kaart voor Jones maar door de nieuwe regel die de “dubbele straf” ij big verbiedt bij een fout in de zestien op de doorgebroken man, kwam Jones er van af met geel. Hazard zette de elfmeter zelf om. Hij keek De Gea indringend in de ogen om de Spaanse topkeeper de verkeerde kant op te sturen. Topklasse van de Belg.

Manchester United moest nu het initiatief nemen, maar maakte niks klaar. Lukaku werd node gemist en Paul Pogba speelde alweer een slappe wedstrijd. Ook Alexis Sanchez kwam nauwelijks in het stuk voor. Met ook nog Lingard en Rashford op het veld is het stuitend hoe weinig José Mourinho uit dit sterrenelftal haalt. In de tweede helft was het de beurt aan Thibaut Courtois om zijn klasse te tonen. Hij pakte uit met twee beslissende reddingen. Eerst op een kopbal van Chris Smalling, daarna op Marcus Rashford. Alexis Sanchez scoorde uit de rebound van de redding op Smalling maar de Chileen stond offside.

Met nog dik een kwartier te spelen vielen Martial en Lukaku in. Bracht Mourinho Lukaku niet eerder omdat hij ermee rekening hield dat de Belg mogelijk ook nog de verlengingen moest spelen? Wat er ook van zij, Chelsea bleef de betere ploeg. Hazard dolde met zijn tegenstanders en kreeg vijf minuten voor tijd een oorverdovende applauswissel.

De driehonderdste wedstrijd van Hazard is mogelijk zijn laatste. Hij gaf eerder deze week in een interview met uw krant aan dat hij “klaar is om nieuwe dingen te leren kennen”. Voorwaarde is dan wel dat er een ploeg bereid is de miljoenen bij Chelsea op tafel te leggen. Sinds gisteren is die kans iets groter geworden. Maar net zo goed zal het verzet van Chelsea om de Belg te houden gegroeid zijn.