Antwerp moest in Oostende dan wel de allerlaatste - overbodige - wedstrijd van dit seizoen afwerken, zorgeloos was ook het uitje naar zee zeker niet voor coach Laszlo Bölöni. Op De Laet na géén verdedigers meer in de kern. Tekenend voor de overvolle lappen- en geschorstenmand in Deurne-Noord: de Roemeen duidde (willens nillens) slechts vijf bankzitters aan. Geen beloften dus om aan te dikken.

Teunckens nam dan toch weer de plaats van Bolat. Jaadi behield het vertrouwen, maar moest wel op de rechtsachter postvatten. Verder stond Ghandri mee in om de defensieve armoede te maskeren. Nazaryna speelde dit keer op links. Haroun was opnieuw fit, en Susic mocht nog eens zijn kans gaan. Mendy bleef door gebrek aan beter diep voorin het vertrouwen behouden. Hairemans startte dan weer op de bank.

Bij KV Oostende dook Berrier plots op in de ploeg. De Fransman speelt al zowat drie maanden niet meer, maar de dure aanvaller, die weg mag/moet, moest nog wel in de etalage worden geplaatst. Tegen Antwerp diende zich dé kans aan, zeker omdat de thuisploeg best aanvallend aan de aftrap verscheen. Canesin was er dan weer niet bij. De Braziliaan moest geschorst toekijken.

Een volgestouwd bezoekersvak verlekkerde zich alvast op een allerlaatste feestmaal voor dit seizoen. Zou het in de Versluys Arena branden zoals het dat op de Bosuil kan? De Antwerpsupporters hadden alvast heel wat Bengaals vuur mee naar binnen gesmokkeld, en dat heeft de Oostendse grasmat geweten. Toch was het KV Oostende dat meteen de neus aan het venster stak en voor enkele hete standjes zorgde voor de kooi van Teunckens. Tot overmaat van ramp moest De Laet, die laatste echte verdediger, al na dik vijf minuten geblesseerd naar de kant. Hairemans kon dan plots toch weer wat lachen. Antwerp lachte heel wat minder toen Musona over de Deurnese kooi knalde. De 1-0 had er dan al lang moéten zijn, maar de goal viel aan de overkant toen de boomlange Ghandri een hoekschop van Hairemans rustig mocht binnen knikken. Foutje van de kustploeg, dat was nog een understatement. Voor de Antwerpgoal was het anders ook verre van rustig, zeker toen Oostende ook nog eens een strafschop claimde na een trekfout op Akpala. Maar na een tweede fout in de zestien - én na raadpleging van de VAR - legde Gelfhof dan toch de bal op de stip. Milic wist er geen raad mee en Teunckens lag in de juiste hoek. Daar schoot Oostende zich andermaal in de voet.

Na de rust was Musona nog een keer dicht bij een doelpunt, maar andermaal ging het leer maar net over de kooi van Teunckens. Balverlies bij Siani luidde dan toch de 1-1 in. Zivkovic wurmde zich tussen twee Antwerpverdedigers en gaf Teunckens het nakijken. De thuisploeg rook nog wel meer bloed, maar Haroun redde de meubelen. Vandendriessche vond dan weer net niét het gepaste gaatje. Antwerp bakte er nog maar weinig van na de koffie, en dus stuurde Bölöni Rodrigues de wei in. Intussen hield Teunckens de soms half verzuipende Great Old in de match. De Antwerpaanhang hadden het wel gehad, waarna een deel nog eens een portie Bengaals vuur op het veld deponneerde. Maar het was allemaal uitstel van executie, want Vandendriessche mikte zijn goede kopbal dan toch over de nog slechts grabbelende Teunckens: 2-1. Toen Musona dan toch zijn graantje meepikte, konden de Antwerpse boeken helemaal toe. Teunckens voorkwam zelfs nog erger. De opvallend vaak op zijn bank gekluisterde Bölöni is ongetwijfeld met een vol opmerkingennotitieboekje en dito werkagenda op de bus huiswaarts gestapt. Want wat dit Antwerp - zeker na de rust en qua grinta - in Oostende liet zien, stemt zeker tot nadenken. Al waren de vele afwezigen én het feit dat dit een eindeseizoensmatch was zeker en vast verzachtende omstandigheden, zeker voor de automatismen.