Moeder deelt hoe haar dochter de schietpartij in Texaanse school overleefde: “Ze lag op de vloer naast haar dode klasgenoten”

“De dag begon normaal”, vertelt moeder Deedra. “Isabelle was gelukkig en keek uit naar het weekend. Ik zette haar af rond 7 uur, zei dat ik van haar hield, wenste haar een leuke dag, en ging toen naar huis om naar het werk te vertrekken.” Eenmaal thuisgekomen, werd Deedra opnieuw opgebeld door haar dochter. Die kon nog net fluisteren dat ze zich verborg in een kast op school en dat er een schutter ronddoolde. Op de achtergrond waren geweerschoten te horen, volgens Deedra. Ze smeekte haar dochter aan de lijn te blijven, maar het telefoontje werd kort daarna verbroken. 

Snel reed de vrouw naar de school. Daar kreeg ze even later verlossend nieuws: Isabelle was veilig uit de school geraakt. Het duurde nog urenlang voor ze haar dochter gezond en wel terugzag, maar uiteindelijk kon het gezin terug naar huis vertrekken. Eenmaal thuis deed Isabelle haar verhaal. “Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo blij ben dat we niet wisten wat er gaande was terwijl we wachtten...”, schrijft Deedra.

Het eerste schot klonk tijdens het eerste lesuur van de dag. Aanvankelijk besefte Isabelle niet wat de enorme knal betekende, tot ze andere leerlingen hoorde schreeuwen. Meteen daarna viel de schutter binnen in haar klaslokaal, waar hij één kogel afvuurde en een jongen raakte. “Ze zei dat alles zo snel gebeurde, en iedereen panikeerde en rondliep in het lokaal", aldus Deedra.

Isabelle kon zich verstoppen achter verschillende objecten in de kamer. Uiteindelijk rende ze naar een voorraadkast waar ze zich samen met enkele anderen verborgen hield. Ze barricadeerden de deur, toen de schutter plots het vuur opende op de kastdeuren. Twee van de acht kinderen in de kast werden geraakt en stierven meteen. De overlevenden luisterden daarna hoe de schutter zich verplaatste door de gangen terwijl hij kogels bleef afvuren. Isabelle kon ondertussen de politie opbellen, die haar vertelde dat hulp onderweg was.

Inmiddels klonken verschillende mobiele telefoons die op de vloer in het klaslokaal lagen: ongeruste familieleden of vrienden die de eigenaars tevergeefs probeerden te bereiken. De schutter keerde terug naar de kamer en dreef er de spot met de leerlingen in de kast. “Denk je dat het voor jou is? Wil je komen antwoorden?” Vervolgens schoot hij nog enkele kogels af op de kast en probeerde hij de deur open te wrikken.

Het duurde nog vijf tot tien minuten tot de politie arriveerde. Isabelle kon horen nog hoe de politie en de schutter onderhandelden, en hoe die laatste zich uiteindelijk overgaf. “Op dat moment lag ze meer dan dertig minuten op de vloer naast haar overleden klasgenoten.”

Na wat eeuwen lijkt, werd ze door de politie bevrijd. Daarna werd ze naar buiten geleid en ondervraagd. Uiteindelijk kon ze met een bus vertrekken naar waar haar moeder haar stond op te wachten en keerden ze samen terug naar huis.

Het duurde even tot het meisje besefte wat er gebeurd was, volgens Deedra. “Terwijl we boven zaten, staarde ze rond en was ze duidelijk in shock tot ze een blik neerwaarts wierp. Ze keek me aan en zei: ‘Dit is mijn favoriete outfit en nu zit er bloed op’.” Daarna barstte ze in tranen uit.

Ongelooflijk genoeg kon Isabelle daarna nog rekenen op enkele kwetsende reacties van haar medeleerlingen, schrijft Deedra. "Later die namiddag stond haar telefoon roodgloeiend door de studenten die elkaar wilden contacteren. [...] Het is op dat moment dat ik merkte dat ze geagiteerd werd, en ik op haar telefoon keek. Ongelooflijk genoeg werd ze gepest door andere studenten op sociale media. Ze namen het haar kwalijk dat ze niet meer had gedaan om haar klasgenoten te helpen, noemden haar een leugenaar over wat was gebeurd, etc. Ik zei dat het tijd werd om sociale media af te zetten en de telefoon weg te leggen."

Een dag na de gebeurtenissen, deelde Deedra haar ervaringen op Facebook. De vrouw wilt daarmee anderen de ernst van de situatie doen inzien. "Ik heb met sommige mensen gepraat vandaag, en moest toen mijn telefoon afzetten omdat het te overweldigend was. Maar ik denk dat het belangrijk is voor mensen om deze verhalen te horen en de impact te begrijpen."