Onze F1-watcher in Monaco ziet hoe de stemming van aanvankelijk ontspannen Stoffel Vandoorne even omslaat: "Compleet onhandelbaar"

Geen supporters van Stoffel of Max op het vliegtuig deze keer. Ik moet voor een andere afspraak wat vroeger naar Monaco en zit maandagvoormiddag al op de Brussels Airlines-vlucht naar Nice. Of liever, ‘maandagmiddag’, want de vogel kiest het zwerk met iets meer dan een uur vertraging. Commotie op de rijen daar wat verderop, merk ik plots. Mensen die op de selfie willen met de blonde stewardess. En om me heen, hoe dichter de stewardess nadert, hoor ik vooral het oudere publiek fluisteren: “Heb je haar gezien?” Ik vraag mijn buurvrouw wie de vriendelijke stewardess daar verderop is. “Weet je dat dan niet, jongen? Maar dat is Betty! Van bik brodder.”

Ach zo. Big Brother of niet, Betty past naadloos in haar nieuwe werkomgeving, merk ik als ze iets later komt uitleggen dat ik bij een nooduitgang zit en mijn laptoptas dus beter niet onder de stoel voor me laat slingeren: vriendelijk en behulpzaam, handelsmerk van Brussels Airlines. Zoals je het bij veel andere maatschappijen al lang niet meer mag meemaken.

Lang verhaal kort: mijn collega pikt de huurwagen op en komt pas later vandaag aan. Gisteravond nam ik dus mijn intrek in een hotel in Monaco, zodat ik vandaag te voet naar de perszaal kan. Eén nachtje maar, want vanaf woensdagavond zijn de hotels in Monaco helemaal niet meer betaalbaar. Gaan de prijzen met een veelvoud omhoog. En verkast uw gezant naar een dorp verderop, ergens tegen Nice, waar het wel betaalbaar is. Maar die hotels in Monaco, zoals de Columbus waar ik slaap, het is blijkbaar ook al niet goud wat blinkt. Ik wil eens uitslapen tot acht uur maar wordt vijftig minuten eerder gewekt door een lekkende kraan. Denk ik half slaperig. Het blijkt immers een lekkend plafond. Toch maar eens gaan melden bij de receptie, denk ik. Maar ook: waar is dit glitter van Monaco?

Even een wandelingetje in de paddock maken. Weg uit die stoel in de perszaal, de benen strekken. Het gaat er nog ontspannen aan toe. Coureurs op stap, zoals Stoffel, in gesprek met Michel Boeri, voorzitter van ACM, de automobielclub van Monaco, die de grand prix organiseert. Of Charles Leclerc van Sauber, hij is tot hier gekomen met de fiets want speelt een thuismatch. Charles is de enige echte Monegask op de startgrid. De acht andere coureurs die in Monaco wonen, zijn immers inwijkelingen: Hamilton, Bottas, Verstappen, Ricciardo, Hulkenberg, Perez en Stoffel.

Bij McLaren zijn ze de garage nog aan het installeren. En Lewis Hamilton is er ook al, want ik zie zijn motorfiets staan, ergens midden door wat vanaf morgen de pitlane zal zijn.

De grote persconferentie waarmee het F1-weekend begint is hier niet op donderdag maar op woensdag. Traditie in Monaco, waar de eerste vrije trainingen op donderdag zijn, en de F1-machines op vrijdag niet buiten komen. Hamilton en Vettel zijn van dienst. Of ze blij zijn dat de gridmeisjes in Monaco terug zijn? Vettel: “Ach, ik vind dat hele verhaal serieus opgeklopt.” Waarop Hamilton: “Leuk toch dat ze terug zijn? Een vrouw is toch het mooiste wat er op deze wereld is?”

Een collega is net even gaan kijken bij Red Bull. Hij wil straks immers naar het persmoment van Max Verstappen. Hij komt van een kale reis terug: hij mag niet eens binnen. “In Monaco mogen alleen houders van een permanent F1-pas binnen,” zegt de bullebak van dienst bij de ingang hem toe. Even kort: in Formule 1 heb je twee soorten perspasjes: een rode voor journalisten die de meeste races ter plaatse volgen, een pas die je in het begint van het seizoen voor het hele jaar krijgt. En een groen/witte voor journalisten die minder dan tien keer per jaar komen, en die je dus voor iedere race moet ophalen. Maar voorts is er qua rechten en mogelijkheden geen verschil, en al helemaal niet op het gebied van status. Dat vindt Red Bull dus blijkbaar wel. Niet alleen discriminerend maar ook arrogant, op zijn minst beledigend. En zeggen dat het Oostenrijkse team destijds in Formule 1 kwam met een nieuwe, leuke, aangename en vooral verfrissende stijl.

Ze houden dat bedenkelijke vertoon natuurlijk niet lang vol bij Red Bull. Donderdag doe ik de test met een andere collega die een groen pasje heeft, en zie: nu mag hij wel binnen. Typisch Formule 1, het allemaal moeilijk bereikbaar maken. Maar dat Red Bull daar nu ook aan mee doet…

Persmoment van Fernando Alonso. Veel volk voor de Spanjaard. Even gaat het over Indy, het Amerikaanse kampioenschap waarin hij vorig seizoen uitkwam. Fernando sloeg de grand prix van Monaco in 2017 over om de 500 Mijl van Indianapolis te rijden. Wat hij zou kiezen, volgend seizoen: Formule 1 of Indycar, wil een journalist weten. Het valt me op dat Alonso de deur naar beide openlaat. En de Indycar dus wel degelijk een optie is voor de Spanjaard. Het sterkt vooral het gerucht dat McLaren werkt aan een team voor het Indy-kampioenschap.

Tijd voor Stoffels persmoment. Onze Belg in formule 1 maakt een zeer ontspannen indruk. Hij krijgt vragen over racen in Monaco, hoe je dat moet aanpakken. “Zo snel mogelijk in het ritme komen,” zegt Stoffel. “Van in de eerste training.” En ook: “Hier kun je als coureur meer verschil maken dan elders.” Maar dan ook, of hij dit als een ‘thuisrace’ aanvoelt, aangezien hij in Monaco woont. Stoffel lacht: “Het is een raar gevoel, eens niet in een hotel slapen, maar thuis. Het lijkt ook alsof ik meer tijd nodig heb om me klaar te maken, ’s ochtends. Omdat ik meer ontspannen ben. Ik probeer dus zo snel mogelijk te vertrekken naar het circuit, om niet dat gezellige, luie thuisgevoel te krijgen…”

Eerste vrije training. Alonso rijdt een paar rondjes en blijft dan lange tijd binnen. Hij klaagt over de remmen, ze voelen ‘raar’ aan. De mecaniciens kleden de auto helemaal uit om alles te checken. Pas laat in de sessie gaat de Spanjaard opnieuw de piste op. Ook Stoffel is niet tevreden. “Compleet onhandelbaar", zegt hij op een bepaald moment over zijn McLaren, langs de boordradio, tegen zijn ingenieur. Stoffel sluit de sessie af met de 15e tijd. Niet goed, neen. Het is aan zijn gezicht te zien, als ik hij in de garage wordt gespot met zijn ingenieur…”

Leuk initiatief van de organisatoren. Vader Keke Rosberg en zoon Nico gaan een rondje rijden met de machine waarmee ze wereldkampioen werden. Nico met de Mercedes F1 W07 van 2016, Keke met de Williams FW07C van 1982. Ze hebben er duidelijk van genoten, verraadt hun lichaamstaal als ze uitstappen. Wat een seizoen trouwens, 1982. De 16 grand prix werden gewonnen door …11 verschillende coureurs. Keke Rosberg won maar één koers, de Grand Prix van Zwitserland die in het …Franse Dijon seizoen werd gereden. Het was ook een triest seizoen. In Zolder verongelukte Gilles Villeneuve, een paar weken later in Hockenheim crashte de andere Ferrari-rijder Didier Pironi zo zwaar dat zijn carrière meteen gedaan was, wegens te zware letsels aan de benen.

Stoffel klokt in de tweede vrije training af met de achtste tijd. Zijn beste prestatie van het seizoen in de trainingen. Hij loopt al heel wat beter. Opvallend: voor het eerst dit seizoen is hij ook in beide trainingen sneller dan teamgenoot Alonso. Goed zo. Maar het kan beter. Stoffel: “Het ging al beter, ja. Maar de achtersteven van de McLaren mist nog altijd stabiliteit. Veel werk aan de winkel, morgen.”