Nina test uit: kan je 1.000 kcal verbranden in drie kwartier?

Laten we meteen met de deur in huis vallen met een bekentenis: ik ben een couch potato pur sang. Ik wijd het aan – of ik heb het te danken aan, het is maar hoe je het interpreteert – mijn genen. Toen ik nog studeerde, kon ik eten en drinken waar ik zin in had. Er kwam nauwelijks een grammetje bij én ik moest er amper voor bewegen. Héérlijk. Voor je een beetje jaloers wordt: jammer genoeg is dat al lang verleden tijd. Plots is het gevreesde zinnetje ‘once on the lips, forever on the hips’ wel heel toepasselijk.

Een nadeel van die fijne jeugdjaren is dat ik nooit de behoefte hebt gevoeld om te sporten. Meer zelfs, ik heb er stiekem een hekel aan. Mezelf in het zweet werken terwijl ik afzie, ik heb er de charme nooit van ingezien. En de endorfines, gelukshormonen, die zogezegd vrijkomen na een sportsessie? Nog maar bitter weinig van gevoeld.

Ik heb het nochtans wel al een kans gegeven. Hoe vaak ik mijn loopschoenen al wel niet uit de kast heb gepakt, wekenlang baantjes ben gaan trekken in een zwembad tussen alle andere sportievelingen of mijn yogamatje en computer erbij heb gepakt om online pilateslessen te volgen. Ik hou het nooit vol. Vaak zit het slechte weer er voor iets tussen of een verhuis (weg van het zwembad) en eerlijk is eerlijk: mijn gebrek aan discipline. Als ik moet kiezen tussen een avondje uit met de vriendinnen, een date met het lief of gezellig Netflix & chill, is de keuze rap gemaakt.

Kortom, ik ben al een tijdje op zoek naar een training die aan mijn vele eisen voldoet. Ze mag niet te lang duren of te eentonig zijn. Liefst werk ik tegelijkertijd aan mijn conditie én zit ik ook wat strakker in het pak. En als het eventjes kan, wil ik er ook graag plezier aan beleven. A girl can dream, toch? Toen ik een bericht in mijn mailbox kreeg over Blaze, was mijn aandacht dan ook snel geprikkeld. “Tijdens deze les van David Lloyd Clubs combineer je martial arts met intense cardio- en krachttraining. In 45 minuten tijd kan je 1.000 kcal verbranden,” zo stond erin te lezen.

Na enige twijfel – wie weet val ik wel ter plekke dood neer? – nam mijn nieuwsgierigheid toch de overhand. Bovendien moet je weten dat ik nog nooit in een fitness ben geweest. Andere mensen die naar je kunnen loeren en de toestellen waarbij ik geen flauw idee heb hoe ze werken, schrikten me wat af. Maar ach, het is duidelijk tijd geworden om het toch eens te proberen.

Op het moment sûpreme stonden mijn verwachtingen dan ook hooggespannen. In het zaaltje zie ik links een reeks loopbanden staan, in het midden halterbanken met gewichten en helemaal rechts enkele bokszakken. Bij het binnengaan word ik begroet door spierbundel Philippe, de supervisor van dienst en “Phille voor de vrienden”. Hij overhandigt me meteen een hartslagmeter die ik onder mijn T-shirt en net onder mijn boezem moet dragen. Het toestel wordt op mijn naam gezet, zodat ik op verschillende schermen in de ruimte mijn hartslag kan checken.

Als iedereen aanwezig is, begint Phille met een aantal opwarmingsoefeningen. Uiteraard zit ik als enige al stiekem te hijgen. Daarna is het tijd voor het echte werk. De lichten worden gedoofd, de kleurrijke clubverlichting aangestoken en uit de boxen komt er opzwepende dansmuziek. So far, so good.

Blaze behoort tot de HIIT-klasse, en is met andere woorden een high intensity interval training. Dat wil zeggen dat je voortdurend korte, maar intense oefeningen uitvoert. Bij Blaze zijn er drie onderdelen waar je je in het zweet kan werken: de loopband, de gewichten en de bokszak. Je kan kiezen met welk onderdeel je begint. Ik ga voor de loopband, waarbij Phille me drie minuten lang aanmoedigt om afwisselend te joggen en super snel te spurten. Daarna krijg ik 30 seconden de tijd om even uit te rusten. Lees: net genoeg tijd om van de loopband te rollen, een slokje te drinken én gewichten te zoeken voor de volgende oefening. De volgende drie minuten ben je dus met die halters in de weer. Dan zijn er weer 30 seconden om uit te blazen. Lees: net genoeg tijd om in sneltempo je bokshandschoenen aan te doen. En dan ga je nog eens drie minuten een bokszak te lijf alsof je Jackie Chan bent, waarna je opnieuw 30 seconden hebt om op adem te komen.

Dat is maar één ronde. Om alle 45 minuten te vullen, moet je dat in totaal drie keer herhalen. Ondertussen kan je zoals gezegd op de schermen je hartslag in de gaten houden. Tegelijkertijd zie je op de achtergrond ook een kleurtje: geel, groen of rood. Krijg je een rood scherm? In tegenstelling tot bij ‘De Mol’ is dat een goed teken, want dat wil zeggen dat je de grootste inspanning levert.

Je mag drie keer raden welke kleur ik heb. Exact: rood. Marco Borsato zou trots op me zijn! Tijdens de eerste ronde smijt ik me volledig, waardoor ik al snel helemaal uitgeput ben. Door mijn ondermaatse conditie werk ik bijna de volledige drie kwartier aan meer dan 90% van mijn hartslag. Op het einde van de tweede ronde zie ik zelfs even sterretjes en besluit ik mijn bokszak zachtjes te strelen in plaats van ze de ene na de andere mep te geven.

Als ik voor de laatste keer op de loopband stap, pas ik mijn ritme wat aan. Mijn sprintjes zijn even snel als wanneer de rest jogt, maar ach. Iedereen sport op zijn eigen tempo, toch? En dat is ook net leuk aan deze training. Je moet niet over een sixpack of de uithouding van een marathon-loper beschikken. Je kan alles echt op maat uitvoeren. Verschillende collega’s van Phille helpen je daar een handje bij. Als ik bij de tweede oefening bijvoorbeeld te enthousiast naar enkele gewichten grijp, biedt een Blaze-medewerker me al lachend een iets minder zware variant aan.

Als de sessie afgelopen is, ben ik helemaal kapot, lijkt mijn hoofd wel een tomaat en zweet ik alsof ik net een uur in een sauna heb gezeten. Sexy. Maar ik voel me wel voldaan. De opzwepende muziek, de aanmoedigingen van alle medewerkers en met je eigen ogen zien dat al de rest ook afziet, hebben me een handje geholpen. Vooral dat je op je eigen ritme wordt uitgedaagd om een betere conditie en dito lijf op te bouwen, trekt me aan. Op het einde verschijnt op de schermen hoeveel kcal je bent kwijtgespeeld. Het zijn er bij mij geen 1.000, maar wel bijna 600. Toch ook al een goed begin. Eén iemand heeft er zelfs meer dan 800 verbrand. Het grootste wonder is echter dat ik achteraf zin heb om nog een keer zo’n les te volgen. En geloof me vrij: dat is echtig-en-techtig de eerste keer ooit.

Blaze is een spiksplinternieuwe les bij David Lloyd Clubs Brussel. Elke week worden er 22 lessen georganiseerd. Standaard duurt die 45 minuten, maar voor de doorzetters is er ook een les van 55 minuten. Voor een membership betaal je per maand 180 euro.