Baby N. overlijdt kort na geboorte, gynaecologe staat terecht voor onopzettelijke doding

Op 4 oktober 2010 beviel een vrouw uit Bredene in het Henry Serruys Ziekenhuis in Oostende van een zoon. Om de onderwaterbevalling sneller te laten verlopen had gynaecologe V.D. het zogenoemde knuffelhormoon oxytocine ingespoten. De baby bleek een zwaar hersenletsel te hebben en moest onmiddellijk na de geboorte voor reanimatie worden overgebracht naar de intensivecareafdeling. N. stierf uiteindelijk op 9 oktober in het AZ Sint-Jan in Brugge.

Voor de ouders van baby N. staat het vast dat de beklaagde een ernstige fout heeft gemaakt. Ze kunnen vooral niet verkroppen dat ze na bijna acht jaar nog altijd niet precies weten waarom hun kindje is gestorven. "Onderzoek van de placenta had kunnen helpen, maar die was doodleuk in de vuilnisbak gegooid door een stagiaire", pleitte hun advocaat Antoon Coucke. De moeder van N. stak haar ongenoegen over de werkwijze van de gynaecologe niet onder stoelen of banken. "Waarom moest er zo'n zware medicatie toegediend worden? Niemand heeft ons geïnformeerd. De dokter heeft zelfs niets verteld over die hartstilstand."

Uiteindelijk ontdekte de vader van de baby in het medisch dossier dat de problemen onmiddellijk na de spuit met oxytocine begonnen waren. Twee colleges van telkens drie deskundigen kwamen ondertussen tot de conclusie dat de arts inderdaad onvoorzichtig was door oxytocine in een spier in te spuiten, in plaats van het hormoon via een ader toe te dienen. Bovendien werden de harttonen van de foetus niet voortdurend in de gaten gehouden. Een dergelijke machine was in het ziekenhuis trouwens ook helemaal niet voorhanden.

"Het is tijd dat de beklaagde haar verantwoordelijkheid opneemt voor de ongelukkige medische fouten die ze gemaakt heeft", aldus procureur Fauve Nowé. In theorie riskeert V.D. tot twee jaar cel voor onopzettelijke doding. In de praktijk is een mildere straf met uitstel veel waarschijnlijker. De verdediging vroeg ondergeschikt zelfs om geen bestraffing meer op te leggen.

De verdediging plaatste vraagtekens bij de stelling van de deskundigen. Na de spuit met oxytocine werden de harttonen van de baby immers nog gecontroleerd. "En die waren goed, wat een probleem is voor de redenering van de deskundigen", aldus meester Rudi Vermeiren. Volgens de advocaat kan het hersenletsel ook veroorzaakt zijn door een virale infectie. Meester Vermeiren pleitte dus dat er minstens twijfel bestaat en vroeg de vrijspraak.

Daarnaast werd ook opgeworpen dat het slachtoffer eigenlijk niet stierf door toedoen van de beklaagde. De ouders en de behandelende artsen van AZ Sint-Jan beslisten immers na enkele dagen zelf dat het kind geen menswaardig leven zou kunnen leiden. N. zou sowieso gekampt hebben met epilepsie en een geestelijke achterstand. Bovendien had de jongen altijd sondevoeding moeten krijgen en had hij zijn ledematen nooit kunnen gebruiken.

Ten slotte kwam V.D. zelf aan het woord. "Die techniek met oxytocine werd vaak gebruikt. Het was ook nodig, want de arbeid verliep niet vlot", verdedigde de gynaecologe zich. Met het hartje van het slachtoffer was tijdens de bevalling ook alles in orde volgens de beklaagde. "Ik heb dus zelf tijdens de bevalling ook nooit geweten dat er een probleem was. Het is oneerlijk dat alles op mij gestoken wordt, terwijl er andere oorzaken mogelijk zijn."

De rechtbank doet uitspraak op 25 juni.