Walter Grootaers: "Ik heb mijn schepenambt nodig, want van De Kreuners kan ik niet leven"

Walter Grootaers was een goede student, maar ging uiteindelijk maar tot zijn 16e naar school. Dat vond zijn vader maar niks: “Mijn vader wou mij op internaat sturen, maar ik wilde dat niet en ik ben dan ’s nachts thuis vertrokken en al liftend naar Hamburg gegaan. Daar heb ik dan een ticket gekocht voor de overzetboot naar Denemarken. Ik was wel één ding vergeten: je had toen nog een visum nodig in Denemarken. Dus toen ik van die boot kwam zonder visum, liet de douane mij niet binnen en hebben ze mij terug op de boot richting Duitsland gezet.”

En daar stopte het avontuur niet: “De boot zat op de terugreis helemaal vol. Ik was doodop en ik vond geen plaats meer om te zitten. Ik heb mij dan maar opgesloten in het toilet en ik ben daar in slaap gevallen. Toen ik wakker werd, zag ik plots terug de kust van Denemarken (lacht). Ik had dus gewoon doorgeslapen nadat de boot al terug was aangemeerd in Hamburg. Toen ik de kust zag, heb ik mij dan opnieuw opgesloten in de wc omdat ik schrik had om gepakt te worden. Uiteindelijk ben ik terug in Duitsland geraakt en heb ik daar nog 16 uur gewacht op een lift. Ik zal het nooit vergeten.”

Hoeveel verdient Walter Grootaers? “Dat varieert van jaar tot jaar, want ik heb geen vast inkomen. Voor mijn schepenambt in Lier krijg ik ongeveer 2400 of 2500 euro per maand. Dat is een mooi loon”, vertelt Walter. En die job als schepen heeft Walter naar eigen zeggen nodig: “We hebben in de jaren ’80 geprobeerd om enkel te leven van De Kreuners, maar dat is onmogelijk. Om het loon vergelijkbaar met een postbode of een schoolmeester te hebben, moesten we minstens 100 keer per jaar optreden en elk jaar een plaat uitbrengen, en nu overdrijf ik een beetje, dat nummer 1 werd. We hebben periodes gehad waarin we 180 concerten deden op een jaar tijd. Op een bepaald moment hebben we dan een jaar pauze ingelast, want je kan dat tempo niet aanhouden.”

Eén van de grootste hits van De Kreuners is ‘Ik Wil Je’. Niet toevallig kroop er enorm veel werk in het nummer. “Het is een fantastisch nummer om te spelen. Er zitten zoveel lagen in en zeker op het einde, want daar hebben we het langst aan gewerkt”, begint Walter. “Bij het eerste refrein dat we hadden voor het nummer vond ik dat ik aan het zagen was wanneer ik het zong. We hebben het dan nog eens opgenomen zonder tekst en ik ben er thuis iets anders voor gaan zoeken. Uiteindelijk had ik ‘Ik wil je, blijf bij me, hou van me, …’ gevonden, maar ik vond de tekst zo onnozel. Ik durfde er zelfs niet mee afkomen bij de mannen. Ik dacht dat ze mij vierkant zouden uitlachen als ik dat zou zingen op repetitie. Ik vond het refrein niet sterk genoeg (lacht). In ’89 hebben we het nummer live uitgetest op Marktrock en heel de markt stond op zijn kop. Toen wisten we dat we een hit hadden.”

Het volledige gesprek met Walter Grootaers is vanaf nu te beluisteren op de website van Qmusic of via deze link.