De Canadese gans, ooit in onze contreien uit Noord-Amerika ingevoerd als siervogel, heeft zich in de afgelopen 20 jaar massaal voortgeplant in Vlaanderen. Door hun graasgedrag veroorzaken deze dieren schade aan gewassen en graslanden in landbouw-, recreatie- en natuurgebied. Hun uitwerpselen vervuilen ligweiden, golfbanen, zwemwateren en plassen. In de winter concurreren de dieren met de overwinterende ganzen, zoals de rietgans.

Populatie inperken

Om de schade aan landbouw, natuur en recreatie te beperken, wordt de populatie ingeperkt. Dat gebeurt onder meer door het schudden of prikken van eieren. Daarnaast zullen in de komende ruiperiode de Vlaamse overheid, lokale besturen en terreinbeheerders, ganzen vangen.

Dat gebeurt tijdens het ruien, wanneer de ganzen hun slagpennen vervangen. Dan kunnen ze niet vliegen en kunnen ze gemakkelijker worden gevangen, waarna ze met CO2 worden verdoofd, met de dood tot gevolg. Tussen 2010 en 2017 werden er jaarlijks gemiddeld zo’n 1.700 Canadese ganzen gevangen. De kadavers worden waar mogelijk gebruikt voor menselijk consumptie. Het overschot wordt als dierlijk product vernietigd.

Half zo veel ganzen sinds 2010

Dankzij de inspanningen van de afgelopen jaren is de populatie van deze ganzen in Vlaanderen teruggelopen, waardoor er jaarlijks ook minder ganzen moeten worden gevangen. Het gemiddeld aantal Canadese ganzen per gemeente tijdens de zomer is gehalveerd tegenover 2010. Toen waren er zo’n 15.000 in Vlaanderen.

Een studie van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) heeft uitgewezen dat ruivangsten, samen met het schudden van eieren, Vlaanderen tegen 2050 minstens 20 miljoen euro aan toekomstige schade zal besparen.