‘Doorsnee’ is geen klassiek verhaal over afvallen. Geen spectaculaire ‘voor’ en ‘na’ met heel wat cijfers minder op de weegschaal en een broek waar het nieuwe lichaam plots twee keer in past. De tekeningen van Phaedra gaan niet over kilo’s, maar kruipen onder de huid. Want dik zijn, dat is erger in je hoofd en in de blikken van andere mensen dan op de weegschaal.

“Doe je wel aan sport?” of “Heb je al eens lightmayonaise geprobeerd?”, vroegen diëtisten je. Alsof ze het eens snel gingen oplossen, dat overgewicht.

“Ik denk dat nog niet alles geweten is over waarom de ene persoon meer bijkomt dan de andere. Het lijkt logisch: twee personen die evenveel eten, komen evenveel bij. Maar zo simpel is het echt niet. Ik heb nooit een goede relatie gehad met eten, maar ik denk niet dat ik buitenproportioneel veel at. Als je het gewicht hebt om over een gastric bypass te gaan spreken, is dat volgens mij zelden alleen de schuld van te veel eten.”

Hoeveel woog je toen je dikker was?

“Dat vertel ik liever niet, ik doe het ook niet in het boek. Ik vind dat getal zo sensationeel, alsof ik het zou gebruiken om te choqueren. Ik wil ook niet dat mensen gaan vergelijken: zij woog zoveel en is zoveel afgevallen, bij mij zou het dan zoveel kunnen zijn. Het gaat helemaal niet om de cijfers.”

Kilo’s zitten in je hoofd, bleek toen je was afgevallen.

“Daar had men mij voor gewaarschuwd, je hoofd loopt achter op je lichaam. Ik ging bijvoorbeeld nog altijd naar de plus size kleren in de winkel, ook al was dat niet meer nodig. Ik zal ook altijd op mijn eten moeten blijven letten, ik weet dat ik makkelijk weer kan bijkomen. Maar nu gaat het om een paar kilo, dat lukt. Vroeger lette ik op mijn eten, maar wat ik ook deed, ik zou sowieso te zwaar zijn geweest. Het was een berg waar ik tegenop moest, nu is het haalbaar.”

Iedereen beoordeelt je op je uiterlijk. Dat werd eens te meer duidelijk eens je ging daten.

“Je wordt voortdurend gewezen op dat uiterlijk, het is heel moeilijk als je niet zeker van jezelf bent. Je wordt voortdurend beoordeeld en je oordeelt zelf ook, je hebt het gevoel dat je het ‘recht’ hebt om iemand te kiezen. Ik kon het pas toen ik afgevallen was, en dan nog. Voor sommige mensen zal je altijd te dik zijn. Sommigen bedoelen het wel goed, maar geven dan een compliment als: “Je kleedt je nog goed, voor iemand die dik is.” Waarom moet dat laatste er per se bij?”

Je wil ‘doorsnee’ zijn, zeg je in het boek. Wat bedoel je daarmee?

“Ik heb heel lang nagedacht over de titel. Die heeft een letterlijke betekenis, je wordt letterlijk ‘doorgesneden’ voor de operatie. Maar ik wilde ook ‘gewoon’ zijn. Daarmee bedoel ik: ik wilde niet langer het gevoel hebben dat ik de dikste persoon in de kamer was. Ik wil niet doorsnee zijn als persoon, maar wel dat mensen niet meer tegengehouden worden door mijn uiterlijk om die persoon te leren kennen.”

Je verhaal is heel persoonlijk, je geeft je bloot in tekeningen. Waarom wilde je het vertellen?

“Ik heb altijd graag getekend en ben altijd met verhalen bezig geweest. Ik volgde een opleiding tot striptekenaar net in de jaren nadat ik mijn operatie heb gehad. Ik wilde eerst een heel ander verhaal maken, ik sprak niet graag over dik zijn. Maar dit verhaal bleef opduiken, ik moest het gewoon schrijven, al kon ik het pas toen ik al afgevallen was. Ik vind ook dat het onderwerp meer besproken mag worden.”

Wat hoop je dat mensen bijblijft als ze je strip gelezen hebben?

“Ik wil geen promo maken voor een gastric bypass. Voor mij heeft het geholpen, maar het is een beslissing die iedereen voor zich moet maken. Ik was niet gelukkig toen ik dikker was, maar er zijn mensen die er zich wel goed bij voelen en dat is oké. Het is mijn verhaal, vanuit mijn perspectief, maar ik wil niemand aanmoedigen om hetzelfde te doen. Ik wilde wél mensen bewust maken van hoe het is om dikker te zijn en daar voortdurend op beoordeeld te worden.”.

‘Doorsnee’ van Phaedra Derhore’ is uitgegeven bij Oogachtend en kost 24.95 euro. Te koop bij de boekhandels en stripspeciaalzaken.