Moeder Syriëstrijder getuigt: "In zijn brief stond: liefste mama, bedankt voor alles en sorry voor alles"

Na de schietpartij laait het deradicaliseringsdebat - en vooral hoe moeilijk dat is - opnieuw hoog op. In "De zevende dag" heeft Fatima Ezzarhouni, de moeder van een Syriëstrijder, haar verhaal gedaan. Dat begint in juni 2013: "Met zijn verjaardag, want dat is tegelijk de dag van zijn vertrek. Ik wist niet dat mijn zoon al aan het radicaliseren was. Ik wilde hem even vasthouden, maar hij kon mij zelfs niet aankijken. Ik heb hem toen gezegd: "Ik heb u 18 jaar geleden op de wereld gezet" en hem toch even vastgehouden. Dat was de laatste keer dat ik hem gezien heb."

Haar zoon was bij de eerste vertrekkers richting Syrië. "Er waren kleine signalen, maar niks alarmerends. Zeker toen niet. Hij was wat veranderd qua kledij, bad meer, en af en toe sprak hij over de moslims in Birma, dat ze onderdrukt werden. Over Syrië sprak hij nauwelijks."

Twee dagen na zijn vertrek vond ze zijn brief. Een brief die ze na al die jaren bijna vanbuiten kent. De inhoud? "Liefste mama, bedankt voor alles en sorry voor alles. Je bent de persoon die ik het liefste zie." Dan begint zijn verhaal. "Ik ben naar Syrië gegaan om de mensen zoals jij en ik, de weduwen, de wezen te helpen. Mensen die geen hulp gekregen hebben vanuit de wereld. Ik heb het ook voor Allah gedaan." "Hij is vanuit een ideaal vertrokken. Na zijn brief werd het pikzwart."

Tot op de dag van vandaag zit haar zoon in Syrië. Of dat vermoedt ze toch, want contact is er al lang niet meer geweest. "Intussen heeft hij een kindje, weet ik. Ik ben grootmoeder geworden. Ik weet ook dat hij zwaargewond geraakt is."

Nu zet ze zich in om andere jongeren te behoeden om naar Syrië te trekken.