'Blijf van mijn lijf': app tegen seksuele intimidatie registreerde al zo'n 40 incidenten

Drie maanden geleden stelde het Brusselse Gewest samen met de vzw Touche Pas à Ma Pote de app ‘Blijf van mijn lijf’ voor. Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bianca Debaets (CD&V) maakte 28.500 euro vrij voor de ontwikkeling ervan. De ontwikkelaar, Hands Away, creëerde ook al zo’n app voor Parijse vrouwen. Daar is de app een groot succes.

‘Blijf van mijn lijf’ geeft vrouwen (en mannen) de mogelijkheid om seksueel geweld of seksuele intimidatie te melden met een eenvoudige klik op de knop. De app vraagt waar, wanneer en hoe het incident plaatsvond. Op dit moment gebruiken 638 personen de app en kwamen er al 39 meldingen van seksueel geweld of intimidatie binnen. Ter vergelijking: jaarlijks ontvangt de politie zo’n 300 aangiftes van zedenfeiten. 

De app heeft dus nog wat inburgering nodig, maar lijkt toch haar nut al te bewijzen. Dat is wellicht te verklaren door de laagdrempeligheid, verklaart Valeri Rajkovcevic van het kabinet van staatssecretaris Debaets. De app kan zo helpen het probleem beter in kaart te brengen. “Vrouwen twijfelen immers nog vaak om aangifte te doen van seksuele intmidatie bij de politie.”

Commissaris Olivier Slosse van politiezone Brussel-Hoofdstad-Elsene beaamt dat er een lage aangiftebereidheid is. "Slachtoffers anticiperen op hoe de politie hen zal onthalen en gaan zich doorgaans aanpassen als gevolg van het incident", zegt hij. "Ze nemen bijvoorbeeld een andere route of vermijden de metro ’s avonds. Slechts 3,6% van de vrouwen die lastiggevallen worden, doet aangifte bij de politie. Er bestaat een gevaar dat seksisme als normaal gezien wordt.”

Een rapport van de Fundamental Rights Agency van 2014 in 28 EU-lidstaten bevestigt de lage aangiftebereidheid. Slechts 4% van alle vrouwen die slachtoffer worden van seksuele intimidatie, doet aangifte. En dat terwijl 55% van de vrouwen in de EU aangeeft sinds hun vijftiende het slachtoffer te zijn geweest van seksuele intimidatie. In België is dat zelfs 60%.

In de eerste plaats wil de app het probleem van seksuele intmidatie zichtbaarder maken en bewustzijn creëren. “Het is altijd een goed idee om een incident te melden via de app”, meent commissaris Slosse. “Het heeft zin, al is het maar om ons een beeld te geven van waar en wanneer het incident plaatsvond. Seksuele intimidatie komt vaker voor dan we denken op basis van statistieken.”

Wat gebeurt er in een volgende stap met de gegevens uit de app? “Van zodra de cijfers voldoende representatief zijn, maken we deze over aan de politiediensten", legt Debaets uit. "Want voor de politie is het toch interessant om te weten in welke wijken het fenomeen zich concentreert, om dan daar specifiek mankrachten te kunnen inzetten en dus naar een verhoogde politieaanwezigheid te gaan." 

Commissaris Slosse bevestigt dat de politie aan de slag wil met de gegevens uit de app. “Het is interessant omdat het ons toelaat een beeld te krijgen van waar en wanneer de incidenten plaatsvonden. Het is absoluut de bedoeling om in te spelen op wat er uit de app komt.” 

De uitwisseling van gegevens komt er volgens Debaets wanneer de app één jaar bestaat. 

Ook Liesbet Stevens van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen staat achter de app. “Elk initiatief om seksuele intimidatie tegen te gaan, is een goede zaak”, zegt ze. “Ook kunnen zo bepaalde risicobuurten in kaart gebracht worden, wat het voor politie en andere instanties gemakkelijker maakt om in te grijpen.”

Hoewel de app een stap in de goede richting is, pleit Stevens ook voor andere veranderingen. “Seksuele intimidatie moet een aparte categorie worden in het registratiesysteem van de politie. Dat is momenteel niet het geval, waardoor we geen goed zicht hebben op de exacte cijfers. Ook moeten alle betrokkenen, niet enkel de politie, zich afvragen wat ze kunnen doen om hun steentje bij te dragen. Ik denk dan aan bijvoorbeeld scholen of openbaarvervoermaatschappijen.”