Direct naar artikelinhoud
Migratiebeleid Duitsland

Duitsland zet uitgeprocedeerde asielzoekers weer uit naar Afghanistan

In de centrale hal van het station van Dortmund wachten honderden asielzoekers op hoe het nu verder moet. Het is een beeld uit september 2015 dat nog altijd het Duitse asielbeleid beheerst. Zelfs in het kabinet-Merkel IV zijn de verschillen groot, met Angela Merkel aan de ene kant en de minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer aan de andere.Beeld EPA

Twaalf jaar heeft Angela Merkel het kunnen tegenhouden, maar gisteren moest ze eraan geloven: het vragenuurtje in de Bondsdag. Daar kwam direct een heikel onderwerp ter sprake: het Duitse asielbeleid.

Duitsland gaat afgewezen asielzoekers weer uitzetten naar Afghanistan, omdat de veiligheidssituatie in het land toelaat dat het uitzettingsverbod wordt opgeheven. Dat zei bondskanselier Angela Merkel gisteren in het vragenuurtje in het Duitse parlement, het eerste in twaalf jaar kanselierschap.

Vrijdag ontstond in de coalitie onenigheid na het verschijnen van de jaarlijkse situatieschets van het ministerie van Buitenlandse Zaken over de veiligheid in het land dat de vierde plaats in de Duitse asielstatistieken bekleedt. Het bericht rept van grote regionale veiligheidsverschillen. Op dit moment zet Duitsland alleen criminelen en radicale moslims uit naar Afghanistan.

Uitzetten is nog steeds te gevaarlijk, vond de SPD, de partij van minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas. De Beierse CSU wilde wel uitzetten. De knoop bleek gisteren tijdens het vragenuur doorgehakt. Doorslaggevend voor dat besluit was de heropening van de Duitse ambassade in Kaboel, die vorig jaar door een aanslag grotendeels werd verwoest, aldus Merkel.

Historisch vragenuurtje

Merkel greep de vrije vragenronde aan voor een kort statement over de aanstaande G7-top, die dit weekend in het Canadese La Malbaie plaatsvindt. Inzake het klimaatakkoord van Parijs en de kernwapendeal met Iran pleitte ze voor een ‘gemeenschappelijke opstelling’ tegenover Trump. Maar toen de liberale FDP vroeg naar Trumps importheffingen op staal en eventueel op Duitse auto’s, zei Merkel dat ze daarover ook bilateraal met de VS wilde onderhandelen. "Maar wel binnen de regels van de wereldhandelsorganisatie WHO."

Het was de eerste keer dat Merkel de Bondsdag op deze manier te woord stond. Niet vanachter het verhoogde spreekgestoelte, maar vanaf haar eigen stoel, op ooghoogte met de haast voltallig aanwezige volksvertegenwoordiging. Maar vooral: onvoorbereid op de vragen die de fracties gedurende een uur op haar mochten afvuren.

Niet vanachter het verhoogde spreekgestoelte, maar vanaf haar eigen stoel pareerde Angela Merkel alle aanvallen tijdens het eerste vragenuurtje.Beeld EPA

De vrije vragenronde, afgekeken van de Britse Prime Minister’s Questions, werd door de CDU jarenlang succesvol tegengehouden – Merkel is immers geen vriend van onvoorspelbare situaties. Maar tijdens de zware formatie is haar partij nu toch gezwicht voor drie vragenuren per jaar.

De vragen die de fracties stelden, waren zo braaf en voorspelbaar dat Merkel ze waarschijnlijk al zelf had bedacht en beantwoord

Merkel doorstond het uur onbeschadigd, met hulp van Kamervoorzitter Schäuble die vraag en antwoord na een minuut stipt afkapte. De vragen die de fracties stelden, waren bovendien zo braaf en voorspelbaar dat Merkel ze waarschijnlijk al zelf had bedacht en beantwoord: de groenen vroegen iets over plasticsoep, de Linke over de kloof tussen rijk en arm.

Alleen de AfD ging, eveneens zoals verwacht, vol op het orgel der narigheid. "Wanneer stapt u op?" krijste Kamerlid Gottfried Curio, na Merkel ervan beschuldigd te hebben geen vluchtelingen maar messentrekkers het land in te laten.

In de laatste minuten wist Merkel het grootste deel van de Bondsdag zelfs aan het lachen te maken. Het ging over het lage percentage vrouwen in haar fractie. "Ik weet zeker dat de aanwezige mannen dat ook jammer vinden."

Merkels grootste lastpak verslikt zich als minister van Binnenlandse Zaken in eigen strenge asielwensen

Jarenlang had CSU-coryfee Horst ‘Heimat’ Seehofer geen goed woord over voor het ‘slappe’ asielbeleid van Angela Merkel. Hij zou het allemaal wel even anders doen. Maar de nieuwbakken minister van Binnenlandse Zaken heeft na honderd dagen Merkel IV nog maar weinig bereikt. Hoe kon dat gebeuren?