'Game of Thrones'-acteur Michiel Huisman over zijn ware passie: fotografie

“Ik ben geobsedeerd door analoge fotografie”, zegt hij. “Volgens mij is dat begonnen toen ik het werk leerde kennen van de Nederlandse fotograaf Ed van der Elsken. In de jaren 1950 en 1960 was hij een van dé Europese straatfotografen. Allemaal in zwart-wit, vaak erg korrelig en heeft veel karakter. Dat probeer ik in mijn eigen foto’s ook te doen. Als ik dan toch op sociale media media moet zitten, kan ik net zo goed proberen om het er wat cool te laten uitzien, toch?”

Eerst probeerde hij zijn digitale foto’s zodanig te bewerken dat ze eruit zagen alsof ze analoog waren genomen. “Maar dan realiseerde ik me: als ik wil dat het er zo uitziet, waarom zou ik het dan niet zo doen? Dus heb ik een opleiding gevolgd om zelf foto’s te ontwikkelen in een donkere kamer. Alleen, die heb ik zelf niet.”

Gemeenschaps-donkere kamer

Tot voor kort woonde Huisman met zijn vrouw - de actrice Tara Elders - en dochter in New Orleans. Maar vorige zomer verhuisden ze naar New York. “New York is mijn thuis nu”, zegt hij. “Het was altijd mijn droom om er te wonen. Het is de ultieme stad. We hebben er al twee jaar een appartement, maar dat moest gerenoveerd worden, en onze spullen moesten een voor een naar boven in een veel te smalle lift. Maar uiteindelijk is het toch gelukt.”

Maar ruimte voor een donkere kamer? “Nee, die is er niet. Bovendien heeft mijn vrouw een prachtige, marmeren gootsteen ontworpen. Daar kan ik toch geen chemicaliën zitten doorjagen? (lacht) Stel je voor dat het de boel helemaal zou vernielen? Dus huur ik de gemeenschaps-donkere kamer in mijn buurt, voor tien dollar per uur. En het zal je verbazen, er zijn nog veel New Yorkers die dat doen.”

Behalve beelden op de set en rode lopers, trekt Huisman er regelmatig op uit om taferelen vast te leggen in de straten van de Big Apple. “Ik hou van straatfotografie. Alleen, vaak heb ik niet het lef om zomaar een foto van iemand te maken. En als ik het durf, heb ik daarna vaak niet meer het lef om hen toestemming te vragen om het beeld te mogen gebruiken. (lacht) Soms verplicht ik mezelf om drie foto’s te maken tijdens mijn ochtendwandeling, van mensen die ik ontmoet, aan wie ik het dan vraag. Maar vaak verlies je het moment, wanneer je er eerst op af stapt.”

“Onlangs liep ik door Manhattan, vlakbij de Flatiron Building, en ik stond te wachten aan een stoplicht om over te steken. Voor me lag een grote plas, met een prachtige reflectie van het gebouw in het water. Cool, dacht ik, dus ik nam mijn fototoestel. En ik geef toe, dat is niet het meest originele beeld, maar ik wou het proberen. Dus ik druk af, en een vrouw naast me begint te roepen: ‘Are you taking a picture of me?’ (lacht) Nee, wil je het controleren misschien? Serieus!”

Schouderklopje van Jeff Bridges

Of Huisman ooit echt naar voren wil treden als fotograaf, lijkt dan weer onwaarschijnlijk. Omdat mensen gaan denken: dat is die acteur die foto’s maakt. “Dat zou me niet bang mogen maken, want ik ben niet gewoon ‘die acteur’. Weet je, het coolste zou zijn dat ik dit jarenlang doe, en er dan mee naar buiten kom. Denk maar aan Jeff Bridges, die zijn foto’s na dertig jaar gewoon bundelde in een boek.”

Huisman heeft dat boek. “Ik had er lang over gebabbeld met een producer van een film waar ik in speelde. Na de opnames stuurde hij me dat boek van Bridges op. Dat vond ik zo’n attent, lief cadeau. Maar het was pas maanden later, toen een vriend het boek aan onze keukentafel opensloeg, dat we zagen dat het gesigneerd was. ‘To Michiel Huisman. Keep doing what you're doing, Jeff Bridges’. Wow!”

Maar tot zolang blijft Huisman gewoon doen waar de wereld hem het best van kent: acteren. Al is dat in de Angelsaksische wereld niet eenvoudig voor een niet native speaker van het Engels. “Ik heb geluk gehad met een project als Game of Thrones”, aldus Huisman. “Natuurlijk is het een fantasy-reeks. Maar in die context komt mijn personage nog eens van een oostelijk gebied, waar mijn accent net erg specifiek moet zijn. En dat was wel iets anders in The Guernsey Literary Society, waar ik een varkensboer op het eiland Guernsey speelde. Ik ben erg blij dat ik ook zulke kansen krijg. En ik ben klaar voor meer.”

The Guernsey Literary Society is nu te zien in de bioscoop.