De dood van Robert Paridaens werd eerst als een natuurlijk overlijden beschouwd maar in de weken en maanden na het overlijden waren er aanhoudende geruchten dat er meer aan de hand was en dat er onder meer sprake was van een ruzie tussen de overleden bejaarde en diens schoonzoon over een erfeniskwestie. Het parket Halle-Vilvoorde opende daarop een gerechtelijk onderzoek en liet alsnog een autopsie en een toxicologisch onderzoek uitvoeren. Daaruit bleek dat de tachtiger overleden was aan de gevolgen van een overdosis xtc.

Schoonzoon Oscar D.V.(67), kleindochter Christa D.V. (43) en haar echtgenoot Johnny N. (47) werden opgepakt en onder aanhoudingsbevel geplaatst. De drie legden bekentenissen af en beweerden dat ze de tachtiger om het leven brachten omdat hij een onhebbelijke man was geworden. Oscar D.V. is intussentijd zelf overleden zodat enkel nog Christa D.V. en Johnny N. vervolgd worden.

“Dit is het lied van nodeloos verdriet, verdriet dat men nooit van buiten ziet maar dat diep van binnen groeit en ooit tot haat openbloeit”, opende substitute Verlinden haar vordering. “Dit is een Griekse tragedie waarbij er enkel slachtoffers zijn. Er kan geen twijfel over bestaan dat het hier over een moord gaat. Er is veel tijd geweest tussen de beslissing om de drugs aan te kopen en de aankoop zelf, tussen die aankoop en het moment waarop ze werden toegediend. Tijd die de verdachten gebruikt hebben om hun daad goed te organiseren maar die ze ook hadden kunnen gebruiken om zich te bedenken of terug te krabbelen. Dat hebben ze niet gedaan.”

Het motief is voor het openbaar ministerie dubbel: “Het hoogbejaarde slachtoffer had een nieuwe vriendin voor wie hij een nieuw huis wilde bouwen om met haar te gaan samenwonen, dat heeft waarschijnlijk een rol gespeeld. Daarnaast is er het ontegensprekelijk despotische karakter van het slachtoffer, een zeer moeilijke man die twee stenen kon doen vechten en zelfs tegen zijn eigen dochter op haar sterfbed onnoemelijk grof uit de hoek kwam. Zijn jarenlange tirannieke gedrag heeft duidelijk diepe wonden geslagen. Er was bij beide verdachten duidelijk sprake van een grote emotionele ontreddering, veroorzaakt door de houding van het slachtoffer. Daarvoor moest een oplossing komen maar dit was zeker niet de juiste.”

Het parket eiste dertien jaar cel voor Christa D.V. en veertien jaar cel voor Johnny N. Die hadden kort voordien verklaard dat ze beiden ten einde raad waren.

“We hadden overal raad en hulp gevraagd, bij het vredegerecht, het OCMW, de politie”, zeiden Johnny N. en Christa D.V. “Niemand kon ons helpen. Opa was onhandelbaar geworden. Hij beschuldigde ons er zelfs van dat we zijn onderbroeken hadden gestolen, terwijl die eigenlijk bij zijn vriendin lagen.”