Vaderdag: Hoeveel vaders heb je en lijk je erop?

De kinderen hebben elk in hun klas een geschenk gemaakt voor me. Niet dat ik verjaar, maar het is vaderdag. En dat laat ik me welgevallen, jawel. Maar door die aandacht kan het tegelijk niet anders zijn dan alle andere dagen: de kinderen zullen gauw weer in het centrum van de aandacht staan. Hun geluk is mijn geluk. Laten we het er dus maar op houden dat vaderdag in wezen een bijzondere familiedag is. Maar hoeveel vaders heb ik eigenlijk?

Er is maar één iemand ter wereld aan wie ik het woord ‘papa’ zeg, daarnaast iemand die ik ook als papa beschouw (mijn schoonvader) en toch gebruik ik even genegen en intiem het woord ‘vader’ voor iemand anders.

Als christen trek ik me op aan de band met God, die volgens het overbekende gebed van Jezus omschreven wordt als ‘onze Vader’. Het wordt soms vergeten hoe vernieuwend Jezus was met die omschrijving van God.

De afstand die er in de joodse traditie is tussen mens en God, ook in het spreken over God, duidt op het grote respect voor de grootsheid van God. En dan kwam daar Jezus die plots een van de meest intieme woorden gebruikte om over God te spreken en tot hem te spreken: ‘Abba’. Dat is Aramees voor ‘vake’ of ‘papa’. Kortom: Jezus is in zekere zin degene die voor alle christenen Vaderdag heeft uitgevonden. Alle christenen weten zich immers verenigd met elkaar door de ene Papa, met name God de Vader.

Stef Bos zong het reeds: ‘Papa, ik lijk steeds meer op jou’. Net zoals alle andere christenen, word ik door mijn geloof uitgedaagd en uitgenodigd om meer op God te gaan gelijken.

Da’s geen kwestie van hoogmoed, maar van nederigheid. Om dat überhaupt te kunnen doen, is er het voorbeeld van Jezus, die zodanig toonbeeld was van God dat hijzelf als God wordt beleden. U weet wel: God als de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Maar hoe doe je dat dan: gelijken op de hemelse Papa? Alvast door die oefening niet te zien als een prestatie, laat staan een individuele prestatie. Het draait in het geloof niet rond prestatie maar rond inspiratie. Kortom: willen gelijken op de hemelse Papa begint met hier op aarde het op geregelde tijdstippen te durven stilmaken in mezelf en rond mezelf.

Maar ook met verbinding te zoeken met gelijkgezinden die precies gelijkgezind zijn omwille van de gelijkgerichtheid: hoe verschillend gelovigen ook onderling zijn als mens en in hun manier van geloven, ze zijn gericht op God de Vader en op wat die van ons allemaal verlangt. En dat laatste kunnen alleen maar positieve zaken zijn, die de mensen om ons heen verwarmen, verrijken en versterken. Noem het liefde.

Wanneer gezegd wordt dat God liefde is, dan zegt dat niet alleen iets tot wat christenen geroepen zijn, maar dus ook alles over wat een christelijke papa wil zijn. Liefde staat open voor het goede, voor het mooie, voor alles wat dienstbaar is aan mensen.

Een papa laat zijn kind nooit in de steek, voedt het op, zet zichzelf op de achtergrond, plaatst eigenbelang opzij in functie van het belang van zijn kinderen, is rechtvaardig en barmhartig, zegt waarop het staat en wil het beste voor zijn kinderen, zelfs wanneer ze keuzes maken waarin hij zich moeilijk kan vinden.

Net zoals elke authentieke mama wil elke authentieke papa het geluk voor zijn kinderen. En voor hen daarbij steeds de veilige thuishaven te zijn waar ze steeds terecht kunnen, zeker wanneer het leven schuurt en pijn doet, of wanneer ze zichzelf hebben vastgereden.

Als je dat dan allemaal leest: verschilt dat dan van wat een niet-christelijke papa allemaal is en doet voor zijn kinderen? Neen, helemaal niet! Maar vanuit het geloof wordt een dimensie binnengebracht die aan het papa-zijn een specifieke betekenislaag geeft.

Geen kwestie van meer of beter papa-zijn, wel van een extra dimensie die voor de christelijke papa een fundamentele dimensie is. Een dimensie die precies vanuit het eigene van het geloof mij als papa helpt te motiveren en te interpreteren. En wees gerust: naast de dialogen thuis met mijn echtgenote en kinderen wijst ook het geloof me geregeld op mijn tekortkomingen. Er is nog veel werk aan de winkel als papa!

Vandaag zal ik mijn papa een gelukkige vaderdag wensen, net zoals mijn kinderen dat mij zullen wensen. Fijn allemaal! Maar ik ga ook aan die tweede papa, God, een gelukkige vaderdag zeggen. Want alles wat ikzelf wil zijn en betekenen voor mijn kinderen, ook al is dat met vallen en opstaan, daarvan geloof ik dat God dat voor mij ten volle is. En hij is dat voor al degenen die in hem geloven.

Bij en voorbij alle argumenten en woorden, staat de liefde in al zijn volheid. Leve mijn papa, m’n schoonvader en – jawel – leve onze Vader!