LCD Soundsystem op BKS: Revenge of the nerds, maar dan cool
Een schare stoïcijns voor zich uit starende New Yorkers, too cool for school, sloten Best Kept Secret af met een bommetje. U danste, u dronk, u morste, u zwalpte en u zat bovenal pal op de groove. Dankuwel, James.
Na zonsondergang waaide analoog synthgepingel over het strand van Best Kept Secret. Een discomotoriek kliefde door het halfdonker. “You wanted a hit but we don’t do hits”, zong James Murphy, stokstijf achter zijn microfoonstatief, het hoofd geheven. Boven de band tolde een reusachtige glitterbol in slowmotion.
‘Tribulations’ was superieure discopunk waarin gitarist Al Doyle met zijn gitaar worstelde als was het een uitgehongerde cobra. ‘I Can Change’, dat voorafging met een flardje ‘Radioactivity’ van Kraftwerk, entte de blues op een machinale hartenklop. De klank die je krijgt als je eigen kabeltjes onzorgvuldig zijn gepatched. De sputterende brom van een valsgestemd hart.
Tijdens ‘Call The Police’, uit LCD's comebackplaat American Dream, plakte vuil blauw licht op Murphy’s tronie. De bas hakte mechanisch-punky, de gitaar zinderde metalig, Murphy loeide wanhopig. In zijn warrige haardos zagen we statische elektriciteit vonken. Wat een béést!
“You can’t normalize” zongen wij haast even onderkoeld als keyboardfurie Nancy Whang halverwege de mokerskag ‘Get Innocuous’, een lavastroom aan oorverdovende synthkklanken die over het dansende publiek kolkte.
Murphy’s obsessie voor The Fall lag vingerdik op ‘Yr City’s a Sucker’, dat op BKS werd doorzeefd met Doyles echoënde vegen gitaar. Fall-boegbeeld Mark E. Smith stak er vast een eeltige middenvinger bij op, wij daarentegen dansten onszelf clean. Bovengenoemde Smith stak in onze schurftige verbeelding de puistenkop op in ‘Movement’, de beste punksong die het New York van de noughties heeft gebaard.
Knuffelmomentje
“I know it’s Sunday”, sprak Murphy met geveinsd ongeloof. “Thank you for staying around.” Een strakgetrokken, aan Devo schatplichtige versie van ‘Daft Punk is Playing At My House’ ploegde het strandje ondersteboven. Murphy krijste longen, milt en lever uit zijn geblokte lijf alsof hij weer dertig was. Zou hij zijn eigen koffiebar in Brooklyn missen op tournee, vroegen wij ons plots af. Want Murphy settelde zich toen hij LCD tijdelijk stillegde, nu alweer zeven jaar geleden. Of troost hij zich met de omvangrijke collectie kwaliteitswijnen die hij naar verluidt meezeult in de tourbus? De ene midlifecrisis is de andere niet.
Is LCD Soundsystem passé, zoals wel eens smalend wordt beweerd door halfdronken Spotify-playlistcuratoren? Nou, op BKS was daar niet veel van te merken
Deze elder statesmen of postpunk ontroerden bij momenten, ja. Neem ‘Someone Great’: in synthpulsen gedrapeerd liefdesverdriet op een ritme zo korzelig-elektronisch dat we er kippenvel van kregen. Rondom ons begonnen hele groepen Hollanders en Britten elkaar spontaan te knuffelen, als op commando. No kidding.
De no-nonsensepunker in Murphy, patroonheilige der indie-geeks, roerde zich weer lekker in de bindteksten. “We’re gonna play a couple more songs and then we’re going to walk off stage", klonk het vlak voor een bisronde die geen bisronde mocht worden genoemd. "Don't worry, we're just gonna go pee and stuff."
Revenge of the nerds
In de staart van dit vlekkeloze concert hing het honingzoete zielenleed van ‘Oh Baby’, het koddige bliepfestijn ‘Dance Yrself Clean’ en, uiteraard, de goddelijke zinloosheid van ‘All My Friends’. U gooide er lijf en ledematen bij los en mepte ons bijna knock-out met al dat enthousiasme. We begrijpen het en we vergeven u. Hoe kon het ook anders. Nancy zong ‘I Want Your Love' van Chic, Murphy citeerde uit 'Stop' van Jane’s Addiction. 't Was revenge of the nerds maar dan voor één keer pretty awesome en ijselijk cool.
Is LCD Soundsystem passé, zoals wel eens smalend wordt beweerd door halfdronken Spotify-playlistcuratoren? Weet de band de snaren van de millennials niet te beroeren? Is zijn grandeur toch vooral weggelegd voor een Amerikaans publiek en voor de occasionele Europese overjaarse hipster? Nou, op BKS, waar Gen X en Gen Y vrolijk samen feestten, was daar niet veel van te merken.
LCD toonde zich oppermachtig in de Beekse Bergen. Punt uit. Over zijn houdbaarheidsdatum schrijft u maar eens een thesis. En nee, wij zijn niet bereikbaar voor commentaar. Om het met de erudiete Mark E. Smith te zeggen: sod off, you tossers!
Gezien op 10/6 op Best Kept Secret
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
