Dit kozen bezoekers van BKS als laatste avondmaal

“Ik zou graag de uitvinder van de garnaalkroket bedanken”, zegt Jimmy, een Nederlander uit Utrecht met, u gelooft het nooit, een tattoo van een anker op de rechter biceps. "Dat zou ik op mijn laatste avond op deze grote bol zeker willen eten. En  de hotdogs die je hier kan krijgen, met die twee uiteinden die uit het broodje komen piepen, vind ik ook iets erg erotisch hebben. Die twee stukjes zijn net het lekkerste, trouwens, je moet het maar eens proberen.”

De toon is gezet voor een stuk vol lust en goesting aan het einde der dagen. Wat zou ù wel lusten wanneer de dag des oordeels komt? Wij gokten: de stoemp van uw grootmoeder zaliger. Maar de festivalganger is iets minder nostalgisch, zo blijkt.

“Gewoon een bruine boterham met een schel kaas en wat boter. En dan doppen in de tomatensoep”, zegt Lindsey. Ze verlekkert zich op de onbestaande boterham terwijl ze naar het concert van Kruangbin wandelt. Op Best Kept Secret kan ze die niet krijgen. “Doe mij dan maar een vegetarische burger, als ik hier moet kiezen. Die zijn ook best lekker.”

Wolf en Jason smullen elk van hun potje achter podium FOUR. Jason, jonge gast, helblauwe ogen en een guitig petje op, eet ‘pasta di pepe’, een potje deegwaren gekookt in kaas. "Heerlijk’" zegt hij, "maar de porties hier zijn wel klein. Ik denk dat ik al 200 euro heb uitgegeven in twee dagen, en dat was niet echt mijn plan.” Gelukkig kunnen ze ermee lachen; de ouders die voor hun zakgeld instaan misschien iets minder.

“Als ik een laatste avondmaal zou kiezen, dan zou het iets moeten zijn dat crunchy is, maar ook zacht, waar salade en groentjes inzitten, maar vooral pit”, zegt Fay, die twijfelt om aan te schuiven voor een kapsalon. Het concept van de pita zonder broodje is haar vreemd.  We raden het aan, mits een kleine waarschuwing voor het vettige spektakel. “Dat klinkt prima”, zegt ze. Ze sluit de rij. “Als laatste avondmaal zou ik graag iets nieuws proberen. Waarom niet? De volgende dag ben je toch dood, en je kan het maar gehad hebben."

Opvallend populair hier: de broodjes ‘roadkill’. Niet meteen de meest milieubewuste optie, want op een broodje van de populaire keet zitten verscheidene soorten vlees, die met veel theater worden voorbereid op wat het voorspan van een auto lijkt te zijn. Mensen noemen het “een leuke tent” met een degelijk aanbod, maar wat ze er dan net zo lekker aan vinden, kunnen ze niet uitleggen. Aangezien vele festivalgangers lijden onder de kleine porties, kan de weelderigheid van de burgers bij Roadkill er wel iets mee te maken hebben.

Jannick denkt dat hij bij ons een burger kan bestellen – sorry maar daar dient ons notitieboekje niet voor. Zijn vrienden Dave, Ingrid en Bina hebben allemaal een andere maaltijd voor hun neus staan. Dave is enthousiast over 'Tony's Fried Chicken'. "Wat hebben mensen nog meer nodig dan gebraden kip?" Ook hier lijkt de vegan boodschap in dovemansoren te vallen, al bestond het gros van de maaltijd hoogstwaarschijnlijk uit glazen boterhammen.

Iemand vermeldt de Kale Bambi – een vegan burger met nacho's en een pikante saus, ook onze favoriet. Maar op een laatste avondmaal tellen doorgaans de calorieën noch de ecologische voetafdruk.

_{Lees verder onder de afbeelding.}

"Ik ben een relatief saaie eter", vertelt een Nederlandse tv-maker. "Ik ben opgegroeid met Belgische festivals en bijgevolg ook met Belgisch festivalvoer. Geef mij maar een frikandel met friet en mayonaise. Ook op mijn laatste avond. Prijs-kwaliteit kan daar niets aan typen." Bij zijn festivalgenoten speelt het beslissingsproces voorafgaand aan het eten een centrale rol. "De eerste die luid genoeg roept wat hij wil eten, volgen we", zegt hij. Het leidt ons naar de Fifty-Fifty burger, een broodje met een halfje vlees en een halfje veggieburger.

Onderweg komen we Jimmy opnieuw tegen, hij staat beteuterd aan het hotdogkraam. Je kunt hier enkel 'pinnen', en jammer genoeg is zijn saldo ontoereikend. "Dat is niet erg", zegt hij. "Dan leef ik maar van de liefde, ik ben het al gewend."