Eden Hazard, de koning van de lach

Nieuwe episode in het steekspel tussen Eden Hazard (27) en, jawel, koning Filip. "Niet te veel hamburgers eten, hé", grapte onze majesteit zaterdag. Hij laat zich allang niet meer doen als hij voor de aanvoerder van de Rode Duivels staat.

Het begon allemaal met die befaamde knipoog, een kleine drie jaar geleden. Waar zijn ploegmaats voor aanvang van de interland tegen Bosnië in alle ernst de hand van onze vorst schudden, trakteerde Hazard hem op een bijhorende vette knipoog. Ongezien, maar als één iemand met zoiets wegkomt, is het Hazard wel.

Het moet zijn dat ook de koning het wel kon smaken, want toen hij twee jaar geleden in Bordeaux de Rode Duivels in de kleedkamer ging feliciteren met hun 3-0-zege tegen Ierland, vroeg hij aan Hazard waar zijn knipoog bleef.

"Hij is mijn buddy. De koning is mijn vriend. Soms bellen we elkaar na een wedstrijd en zegt hij: 'Eden, je hebt goed gespeeld!'", grapte Hazard eerder al. "Hij is echt een goede kennis van de familie, ik voel me goed bij hem. De volgende keer geef ik hem een kus", lachte hij smakelijk.

En dus was het zaterdag, tijdens zijn bezoek aan de Duivels, opnieuw aan koning Filip om gevat uit de hoek te komen. Met een verwijzing naar het hamburgerincident, intussen zeven jaar geleden. Hazard at toen, na zijn vervanging tegen Turkije, al een hamburger terwijl de match nog bezig was. Hij werd daarvoor twee wedstrijden geschorst.

Hazard: "Het is goed om na een match eens een hamburger te eten. Je mag er gewoon niet te veel eten. Maar één is niet slecht. In België zijn we dat verplicht."

Koning Filip: "Jij eet dat graag? Zonder frieten dan?"

Hazard: "Mais non. Met frieten, hé. Dat is de basis."

Atypische leider

In zijn gekende cool pareerde Hazard de opmerkingen, tot jolijt van zijn ploegmaats. Zij weten intussen dat er op elk moment een kwinkslag of knipoog kan volgen. Nee, Eden Hazard is niet die typische kapitein, de man die op tafel slaat als het slecht gaat en tijdens elke bespreking het voortouw neemt. Ook niet als Vincent Kompany geblesseerd is.

"Hij is er nog steeds náást het veld. En hij praat nog altijd veel", glimlachte Hazard. "Ik heb het al gezegd: ik ben geen prater. Ik wil het voorbeeld op het veld geven. Ik moet scoren en beslissende passes geven, zo ben je ook een leider. Trouwens, we hebben in deze groep genoeg jongens die het woord nemen. Vertonghen, Lukaku... Als anderen voor een match de groep willen toespreken, mogen ze van mij. Ze zeggen toch allemaal hetzelfde. (schiet in de lach) Wat? Dat we moeten winnen."

Net dat wat voor Hazard vanavond eens niet belangrijk is. "Als we een fantastische match spelen, maar uiteindelijk verliezen, is dat geen probleem voor mij. Het resultaat tegen Costa Rica is van geen tel, we mogen daar niet op focussen. Vriendschappelijke interlands spelen is goed, maar de grote dag is tegen Panama. Dan moet je er staan. Dan is het D-day."

Zijn vorm laat alvast het beste verhopen. Hazard begon flitsend tegen Portugal en speelde vervolgens Egypte in zijn eentje op een hoopje. "Dat ik onmisbaar ben? Nee, dat gevoel heb ik niet. Iedereen kan beslissend zijn. Maar het klopt wel dat ik een goede vorm verkeer."

Vraag maar aan Tarek Hamed, de Egyptenaar die vorige week de knie van Hazard viseerde toen hij hem voorbijsnelde. "Ik weet niet of hij het met opzet deed, dus ik kan niet zeggen of het boosaardig was. Hij zag er in elk geval niet goed uit in die fase. Ach, zulke overtredingen horen bij het spelletje, voetbal is een contactsport, maar ze jagen me wel een beetje schrik aan. Ik hoop dat de refs straks op het WK de spelers toch wat gaan beschermen."

Waarna onze collega's uit Costa Rica snel nog twee vragen stelden. In het Spaans. Hazard luisterde aandachtig en porde vervolgens de perschef aan. "Jij spreekt wel Spaans, hé", knipoogde hij. Om na zijn antwoord - "ik hou me eigenlijk niet zo bezig met onze tegenstanders" - vermakelijk af te sluiten met gracias en een nieuwe knipoog.