Dries Mertens speelt lichte twijfels weg met goal en assist: "Maar die tegengoal mag op WK niet vallen"

Soms denkt u wellicht: 'Die voetbaljournalisten hebben een mooi leven. Gewoon wat voetbal kijken en stukjes tikken.' Wel, u hebt gelijk - 't is een plezante job. Alleen moet er wel élke dag een krant gevuld, wat maakt dat het een kwestie is van thema's vinden. Dries Mertens stond in die optiek hoog op onze ideeënlijst. Tegen Portugal en Egypte was hij matig. Diende zijn basisplek voor Panama in vraag gesteld als het tegen Costa Rica weer niet spetterde?

Vandaar dat het vergrootglas gisteren op het kleine rugnummer 14 ging - hoe bracht Mertens het er vanaf in de ultieme test richting Rusland? Het antwoord: uitstékend. Nochtans leek het hem aanvankelijk weer aan geluk te ontbreken. Zo was er een geweldige loopactie buitenom bij Eden Hazard, maar Mertens' voorzet strandde op een Costa Ricaans bovenbeen. Op een diepe bal van Kevin De Bruyne waren zijn beentjes dan weer net te kort, terwijl Romelu Lukaku op zijn beurt vergat om zijn dikke teen tegen een doorsteekpass van Mertens te zetten - altijd net niet.

Versta ons niet verkeerd: het maakte Mertens' openingshalfuur niet slecht, want hij was gretig en toonde werklust, maar dáárvoor zit hij niet in de selectie, toch?

Het beste bewijs is dat die twee elementen niet volstaan voor lovende commentaren aan de toog - mensen kijken nu eenmaal graag naar het scorebord. En ook Mertens zelf wilde ongetwijfeld graag nog eens prikken. In zijn voorbije acht duels bij de Rode Duivels was dat niet meer gebeurd - tegen Gibraltar op 31 augustus 2017 juichte hij voor het laatst -, wat maakte dat de blijdschap groot was toen de Leuvenaar in minuut 32 de 1-1 kon binnenduwen. Er was een sprongetje en een gebalde vuist - dat toont in het algemeen 'vreugde' aan bij voetballers, al ging het dan om een binnentikkertje.

Eerlijk is eerlijk: een doelpunt dat de geschiedenisboeken zal ingaan was het niet. Daarvoor waren de schoonheid en het belang ervan te beperkt. Het begon met een gekraakt schot van Hazard, wiens slechtste baltoets van de avond zo ironisch genoeg de perfecte voorzet voor Mertens werd. Aan de tweede paal kon de Napoli-aanvaller niet meer missen. Niet dat zijn honger daarmee gestild was. Net voor de pauze schilderde Mertens de bal richting Lukaku, die bedankte voor de knappe aanvoer met zijn eerste van de avond.

Eén doelpunt en één assist in vijftig minuten speeltijd: dan ben je óók een thema in de krant. Een positief welteverstaan.

Bedankt, Dries Mertens: da's alweer een pagina op interessante wijze gevuld.

Mertens was dan ook na afloop tevreden, al was hij minder gelukkig met de tegengoal. "Die 0-1 had niet mogen vallen. Als dat op het WK in Rusland gebeurt, wordt het moeilijk om nadien te scoren", aldus Mertens. "We hebben vandaag wel bewezen dat we kunnen voetballen."

"Daarnaast voelde ik me de voorbije twee oefeninterlands niet goed. Ik had wat last de heup, maar die goal en assist van vandaag doen wel deugd. Of het met mijn lichaam goedkomt? Zeker. Hetzelfde met Eden (die vervangen werd na een smerige tackle, red.). Hij is gewoon zo sterk."

En wat doet Mertens de komende 24 uur? "Gewoon genieten. Even rusten en dan woensdag naar Rusland vertrekken." Russia, here we come.