Karolien Debecker overwon vier keer botkanker: "Mijn overlevingskansen waren statistisch gezien nihil"

Karolien kreeg op haar achttiende te horen dat ze botkanker had, net toen ze ging studeren. "Van die vier jaar marketing herinner ik me bijna niets meer. Ik zou niet eens meer kunnen zeggen wie er allemaal in mijn klas zat. Ik ging onbewust door het leven, wellicht met de blik op oneindig, want alles heel bewust meemaken - dat plotselinge besef van eindigheid - was ondraaglijk geweest."

"Toen ik dertig was, stuurde mijn huisarts, die me altijd had begeleid, me een vakblad voor chirurgen op. Daarin stond een artikel over iemand die 18 was, botkanker kreeg en tot drie keer toe herviel. Er stond: 'Toen ze voor de derde keer herviel, was haar overlevingskans 15 procent, bij de vierde keer waren haar overlevingskansen statistisch gezien nihil.' Ik las dat en dacht: 'Het gaat over mij.' Toen drong het voor het eerst helemaal tot me door dat ik echt had kunnen sterven, en dat was een mokerslag. Ik had de dood al die tijd verdrongen, ook al leefde ik toen voortdurend met felle doodsangst en tegelijkertijd in de ontkenning daarvan."

"Toen ik dat artikel in dat medisch tijdschrift gelezen had, heb ik mijn vader opgebeld: 'Wist jij dat het zo erg met mij was gesteld?' - 'Ja,' zei hij, 'ik kende de statistieken.' En ik weer: 'Waarom heb je dat nooit gezegd?' Mijn vader antwoordde: 'Ik ben blij dat ik het nooit heb gezegd, want wat was daar het nut van geweest?' Achteraf bekeken ben ik blij dat ik geen idee had van mijn geringe overlevingskansen."

Debecker heeft een beenprothese overgehouden aan haar strijd tegen kanker, maar daar heeft ze mee leren leven. "'t Is oké. Nu ja, oké... Ik zal altijd wel denken: 'Godver, nu had ik toch graag een rokje aangetrokken.' En dat ik minder kan sporten, zal ik altijd erg moeilijk vinden. Maar het is een way of life geworden: ik heb al langer een prothese dan dat ik mijn echte been ooit heb gehad."

Lees het hele interview met Karolien Debecker vandaag in HUMO.